اطفاء حریق با آب 

قدیمی ترین نوع اطفای حریق از دیر زمان آب بوده است که به مرور زمان به صورتهای مختلف تکامل یافته و بهینه شده است. در حال حاضر ساده ترین و کاربردی ترین نوع اطفاء اتوماتیک استفاده از افشانکهای سقفی یا دیواری در مکان تحت پوشش است . این سیستم به شبکه لوله کشی متصل و وابسته به کاربری مربوطه  تحت فشار مناسب قرار گرفته است. با ترکیدن کپسول حساس به دمای مشخص مسیر آب باز شده و در محل تحت پوشش پاشیده میشود.
تقسیم بندی اطفاء اتوماتیک با پایه آب :

 


⦁ روش مستقیم افشانک با لوله خشک و تر.
⦁ مخلوط آب و انواع کف. Foam Solution⦁ مه سازی با آب. Water Mist
⦁ مخلوط پودر و آب. Twin Powder

 

⦁ روش مستقیم افشانک با لوله خشک و تر:

سامانه آبپاش با افشانک با لوله تر:
در این روش از افشانکهای مجهز به سنسور حرارتی استفاده میشود و لوله های شبکه اطفاء حریق اتوماتیک همواره پر از آب هستند. با بروز آتش سوزی محفظه شیشه ای افشانکها ترکیده و آب در محل نصب آنها جاری میشود.

جدول انتخاب افشانک آبپاش:

p1

انواع سامانه آبپاش با افشانک با لوله خشک یا طغیانی:

در این روش از افشانکها بدون سنسور هستند (باز هستند) . آب از طریق یک شیر اتوماتیک که یا بصورت دستی و یا بصورت اتوماتیک از مرکز اطفاء حریق دستور میگیرد در مدار جاری میشود. شیرهای اتوماتیک انواع و اقسام مختلف دارند که متناسب با محل تحت پوشش گزینش میشوند.

 

 

⦁ مخلوط آب و انواع کف. Foam Solution: 

برای آتش سوزی‌هایی که نوع سوخت آن‌ها روغنی است، آب نه تنها کمکی به اطفاء آن نمی‌کند بلکه ممکن است خطراتی را هم به همراه داشته باشد. این موضوع در آتش سوزی های الکتریکی هم صادق است. چون آب می‌تواند باعث برق گرفتگی شود. به همین دلیل در تکامل صنعت آتش نشانی و اطفا حریق، محصولی به نام فوم آتش نشانی تولید شده است.


مواد اولیه سازنده فوم ها:


البته به طور کلی فوم ها از آب، حلال های مختلف، مواد ضد خوردگی، رنگدانه و … ساخته می‌شوند. در ادامه به توضیح برخی از این موارد می‌پردازیم :

رقیق کننده ها: آب اصلی‌ترین عامل رقیق کننده‌ی فوم است.


حلال های فوم اطفاء : پروپانول، بوتوکسی اتانول، اتانول، تری اتانول آمین، اتیل گلیکول، تترا اتلین گلیکول دی متیل اتر، ایزو پروپانول، پروپان دی ال حلال فوم هستند.


مواد فعال سطحی فوم : الکیل پلی گلیکو ساید، الکیل دی متیل آمید اسید، اکتیل فنوکسی پلی اتوکسی اتانول، سولفات منیزیم، فلور الکیل سورفکتنت و…

فوم های آتش نشانی نوع طبیعی :

فوم های پروتئینی منظم (PF):  فوم های پروتئینی منظم از اولین فوم های مکانیکی به شمار می‌روند که به طور قابل ملاحظه ای از زمان جنگ جهانی اول تولید و مورد استفاده قرار گرفته اند. عموما فوم هایی که پایه پروتئینی دارند از سرعت انتشار پایین تری نسبت به فوم های سنتزی برخوردارند . اما مقاومت گرمایی و پوشش مستحکم تری را ارائه می‌دهند و از خواص زیست محیطی متوسطی بهره می‌برند یا به عبارت دیگر فوم های پروتئینی نسبت به فوم های سنتزی در طبیعت تجزیه پذیرتر هستند.

منشا فوم های پروتئینی، منبع طبیعی است که از نظر پروتئین و اسید آمینه هایی همچون کراتین غنی شده باشند که می توان از سم، شاخ حیوانات، پر پرندگان و گیاهان به عنوان منابع اصلی تامین کننده  این نوع از اسید آمینه ها نام برد. نمونه‌های تغلیظ شده  آن با درصد های 3 و 6 درصد در دسترس است. این مدل از فوم را می‌توان برای مایعات قابل اشتعال و احتراقی که در مخازن نگهداری می‌شوند یا در واحدهای فرآیندی مورد بهره برداری قرار می‌گیرند یا تحت فرآیند حمل و نقل قرار گرفته‌اند، مورد استفاده قرار داد.

فوم های فلوروپروتئین (FPF) : فوم های فلوروپروتئین از مشتقات فوم های تغلیظ شده پروتئینی محسوب می‌شوند که مقادیر کمی از مواد فعال کننده سطحی فلوئوردار به آن اضافه می‌شود. مواد فعال سطحی فلوئوردار شیمیایی به کار گرفته در آن شبیه همان ترکیبی است که با غلظت کمتر در فوم های AFFF توسعه یافته مورد استفاده قرار می‌گیرند ولی همین مقدار کم عاملی می‌شود تا این نوع فوم نسبت به فوم پروتئینی منظم، آسان‌تر حرکت کند زیرا مواد فعال کننده سطح با کاهش دادن کشش سطحی، قدرت سیالیت آن‌ها را افزایش می‌دهد. در عمل به دلیل این که فوم های فلوروپروتئین از مزایای متعددی نسبت به فوم های پروتئین برخوردارند برای عملیات اطفاء حریق مخازن بزرگ نفتی، پالایشگاه ها، پتروشیمی ها، صنایع شیمیایی و همچنین برای تزریق فوم در زیر سطح مایعات نفتی کاربردهای گسترده و فراوانی را به خود اختصاص می‌دهند اما برای عملیات فرودگاهی کمتر مورد استفاده قرار می گیرند.


دو خاصیت بسیار مهم که فوم های فلوروپروتئین را نسبت به فوم های پروتئین در اولویت قرار می‌دهد یکی از مقاومتی است که این نوع فوم در برابر ترکیب شدن با هیدروکربن ها از خود نشان می‌دهد و دیگری میزان سازگاری فوم است که نسبت به مواد شیمیایی خشک اطفا کننده در حد بالاتری قرار دارد.

فوم فلوروپروتئین تشکیل دهنده لایه ی نازک (FFFP): این نوع فوم، تری اف پی تلفظ می شود. پایه ی اصلی فوم  FFF، فوم های پروتئین به اضافه مقدار مشخصی مواد فعال سطحی فلوئوردار شیمیایی است. این نوع فوم در مقایسه با فوم های FPF و AFFF از فرمولاسیون پیچیده تر و پیشرفته تری برخوردار است . به همین دلیل آن را نسبت به دیگر فوم ها تبدیل به عاملی اثر بخش تر برای اطفاء حریق های مایعات قابل اشتعال و احتراق کرده است. فوم تغلیظ شده FFFP در غلظت های 3 و 6 درصد در دسترس است.

فوم فلوروپروتئین با تشکیل لایه ی نازک مقاوم الکلی (AR- FFFP):

این نوع فوم از ترکیب فوم پروتئین، مواد فعال در سطح فلوئوردار شیمیایی به همراه نوعی از پلیمرهای پلی ساکارید ویژه ساخته می‌شود. زمانی که این نوع فوم برای حلال های قطبی، الکل ها و یا هیدروکربن هایی که قابل حل در آب هستند مورد استفاده قرار می‌گیرد، پلیمر پلی ساکاریدی موجود در آن با تشکیل غشاء محکمی سبب می‌شود که فوم از سوخت جدا شود و با این روش تا حد ممکن از تخریب پوشش های تولید شده خود جلوگیری به عمل می‌آورد. فوم های AR-FFFP در غلظت 3 و 6 درصد در دسترس هستند.
لطفا جهت دریافت اطلاعات بیشتر با بخش مهندسی شرکت تماس حاصل فرمائید.

 

بازگشت