بررسی جامع بیم دتکتورها بر اساس استاندارد ISO 7240-12

IMG 2117

سازمان بین‌المللی استانداردسازی (ISO) یک نهاد مستقل و غیردولتی است که استانداردهای بین‌المللی را برای تضمین کیفیت، ایمنی و کارایی در صنایع مختلف تدوین می‌کند. استانداردهایISO در سطح جهانی پذیرفته شده و به بهبود عملکرد سیستم‌های مختلف، از جمله سیستم‌های اعلام حریق، کمک می‌کنند. یکی از مهم‌ترین استانداردهای مرتبط با اعلام حریق، ISO 7240-12است که به بیم دتکتورهای دودی اختصاص دارد. این استاندارد دستورالعمل‌های دقیقی را برای طراحی، عملکرد، نصب و آزمون این تجهیزات ارائه می‌دهد تا عملکرد صحیح و دقت بالای آن‌ها تضمین شود.

بیم دتکتور تجهیزاتی است که با استفاده از پرتو نوری مادون قرمز یا لیزری کاهش شفافیت هوا ناشی از دود را تشخیص می‌دهند. این دتکتورها به‌طور کلی در دو نوع اصلی طبقه‌بندی می‌شوند:

1. بیم دتکتور نوع فرستنده-گیرنده جدا  

2Q==

(Projected Beam Smoke Detector)

در این نوع، فرستنده و گیرنده در دو نقطه جداگانه قرار دارند و پرتو نوری از فرستنده به گیرنده ارسال می‌شود. در صورت کاهش شدت نور به دلیل وجود دود، آلارم فعال می‌شود.

2. بیم دتکتور نوع انعکاسی

2Q==

(Reflective Beam Smoke Detector)

در این مدل، فرستنده و گیرنده در یک واحد قرار دارند و یک بازتابنده در سمت مقابل نصب می‌شود. پرتو پس از برخورد به بازتابنده، به گیرنده بازمی‌گردد و کاهش شدت آن نشانه وجود دود است.

الزامات بیم دتکتورها در استاندارد ISO 7240-12

استاندارد ISO 7240-12 دستورالعمل‌هایی برای طراحی، نصب، آزمایش و نگهداری بیم دتکتورها ارائه می‌دهد. برخی از مهم‌ترین الزامات این استاندارد عبارت‌اند از:

1. معیارهای عملکردی

بیم دتکتورها باید توانایی تشخیص تغییرات شفافیت هوا را با دقت بالا داشته باشند.
محدوده تشخیص بیم دتکتورها باید بین 10 تا 100 متر باشد.
حساسیت دستگاه باید قابل تنظیم بوده و نسبت به تغییرات غیرعادی محیطی مقاوم باشد.

2. شرایط محیطی و محدودیت‌ها

بیم دتکتورها نباید تحت تأثیر نور مستقیم خورشید، گرد و غبار، رطوبت بالا یا تغییرات دمایی شدید قرار گیرند.
در محیط‌هایی که دود به‌صورت یکنواخت منتشر نمی‌شود یا در نزدیکی سقف باقی نمی‌ماند، کارایی بیم دتکتورها کاهش می‌یابد.
در مناطقی که دارای لرزش زیاد یا جریان هوا شدیدهستند، نیاز به کالیبراسیون و بررسی‌های مکرر وجود دارد.

3. الزامات نصب

بیم دتکتورها باید در فضاهای بزرگ مانند انبارها، سالن‌های تولید، آشیانه‌های هواپیما، فرودگاه‌ها و مراکز خرید نصب شوند.
ارتفاع نصب باید متناسب با ارتفاع سقف باشد و معمولاً در محدوده 4 تا 25 متر قرار گیرد.
در صورت وجود مانع در مسیر پرتو نوری، باید از چندین بیم دتکتور به‌صورت مکمل استفاده شود.
فاصله بین بیم دتکتورها و دیوارها باید حداقل 0.5 متر باشد.

4. الزامات نگهداری و آزمون‌های دوره‌ای

بیم دتکتورها باید به‌صورت دوره‌ای آزمایش و کالیبره شوند تا عملکرد صحیح آن‌ها تضمین شود.
گرد و غبار و آلودگی‌های محیطی باید به‌طور منظم از سطح فرستنده، گیرنده و بازتابنده پاک شوند.
زاویه و تنظیمات نوری باید بررسی شده و در صورت لزوم، مجدداً تنظیم شوند.
دتکتورها باید دارای سیستم خودآزمایی (Self-Testing) و قابلیت تشخیص خرابی (Fault Detection) باشند.

روش‌های آزمون بیم دتکتورها بر اساس ISO 7240-12

ISO 7240-12 شامل مجموعه‌ای از آزمون‌های عملکردی و محیطی است که دقت و قابلیت اطمینان بیم دتکتورها را تأیید می‌کند. برخی از این آزمون‌ها عبارت‌اند از:

1. آزمون حساسیت به دود: بررسی میزان کاهش نور لازم برای فعال شدن هشدار.
2. آزمون محیطی: بررسی عملکرد دستگاه در دمای بالا، دمای پایین، رطوبت زیاد و شرایط گرد و غبار.
3. آزمون تأخیر هشدار: بررسی مدت‌زمان لازم برای فعال شدن هشدار جهت کاهش هشدارهای کاذب.
4. آزمون مقاومت در برابر نور خارجی: ارزیابی تأثیر منابع نوری خارجی مانند نور خورشید بر عملکرد دتکتور.
5. آزمون لرزش و ضربه: بررسی مقاومت بیم دتکتور در برابر لرزش‌های مکانیکی و ضربات احتمالی.

مقاومت در برابر عوامل مزاحم و هشدارهای کاذب

بیم دتکتورها باید دارای فیلترهای نوری و الگوریتم‌های پردازش هوشمند باشند تا در برابر عوامل مزاحم مقاوم باشند. مهم‌ترین عوامل مزاحم که بیم دتکتورها باید در برابر آن‌ها ایمن باشند عبارت‌اند از:

نور مستقیم خورشید یا نورهای مصنوعی قوی.
گرد و غبار، دودهای غیرحریق (مانند دود اگزوز ماشین‌آلات صنعتی).
حرکت اشیاء در مسیر بیم دتکتور (مانند پرندگان یا وسایل متحرک در انبارها).

نتیجه‌گیری

استاندارد ISO 7240-12 مجموعه‌ای از الزامات فنی، نصب، آزمایش و نگهداری برای بیم دتکتورها ارائه می‌دهد که رعایت آن‌ها باعث افزایش دقت و کاهش هشدارهای کاذب می‌شود. انتخاب مناسب، نصب اصولی و نگهداری منظم این تجهیزات مطابق با استاندارد ISO نقش مهمی در بهبود عملکرد سیستم‌های اعلام حریق دارد. این استاندارد باعث می‌شود بیم دتکتورها در شرایط مختلف محیطی و عملکردی بهینه عمل کنند و ایمنی ساختمان‌ها و تأسیسات حساس را تضمین نمایند.

نوشته‌های مشابه

  • دستورالعمل نصب دتکتور حرارتی خطی

    کابل دتکتور حرارتی خطی LHS™، یک دتکتور دمای ثابت منعطف، بادوام و مقرون‌به‌صرفه است که برای حفاظت از طیف وسیعی از کاربردهای اعلام حریق تجاری و صنعتی مناسب می‌باشد.

    دتکتور حرارتی خطی LHS کابلی با قطر کم است که قابلیت تشخیص حرارت ناشی از حریق را در تمام طول خود دارد. این کابل شامل یک زوج به‌هم‌تابیده از هادی‌های فولادی با روکش مس (۱۹ AWG) است که توسط یک عایق حساس به دما پوشیده شده و برای کاربردهای محیطی مختلف با یک روکش یا بافت پلاستیکی محافظت می‌شود (به شکل ۱ مراجعه شود).

    WhatsApp Image 2025 09 15 at 4.12.33 PM

    دتکتور حرارتی خطی LHS برای تشخیص در فضای باز و همچنین در مجاورت مستقیم طراحی شده است. طیف گسترده‌ای از روکش‌ها و دماهای عملکردی (به جدول ۱ مراجعه شود) برای طراحی مناسب سیستم در دسترس هستند، از جمله برای فضاهای محدود یا محیط‌های سخت که استفاده از سایر روش‌های تشخیص را غیرممکن می‌سازد. کابل دتکتور حرارتی خطی LHS با هر پنل اعلام حریقی که قابلیت پذیرش تجهیزات تحریک‌کننده از نوع تماس خشک را داشته باشد، سازگار است.

    دتکتور حرارتی خطی معتبر توسط lسازمان های معتبر غیرانتفاعی مانند UL  تأیید شده است. برای نصب مورد تأیید FM، باید کابل دتکتور حرارتی خطی به یک پنل اعلام حریق مورد تأیید FM متصل شود.

    عملکرد

    حرارت ناشی از آتش‌سوزی باعث ذوب‌شدن عایق ویژه کابل دتکتور حرارتی خطی در دمای خاصی می‌شود که این امر باعث اتصال کوتاه شدن دو هادی شده و وضعیت هشدار را در پنل اعلام حریق ایجاد می‌کند. همچنین می‌توان از این کابل به‌عنوان یک تجهیز تماسی مستقل نیز استفاده کرد. وضعیت عملکردی نرمال کابل دتکتور حرارتی خطی مدار باز است.

    ملاحظات طراحی

    طراحی و نصب سیستم باید مطابق با اصول پذیرفته‌شده مهندسی حفاظت در برابر حریق و همچنین مطابق با کدها و استانداردهای قابل اجرا انجام شود:

    * NFPA-72، کد ملی اعلام حریق

    * NEC 760، کد ملی برق

    * هرگونه الزامات محلی نصب

    * الزامات مرجع قانونی ذی‌صلاح (AHJ)

    ۱. انتخاب شماره قطعه مناسب برای هر کاربرد خاص باید با در نظر گرفتن دمای خطر، دمای محیط و شرایط محیطی محل نصب دتکتور انجام شود.

    ۲. برای حفاظت در فضای باز، دتکتور حرارتی خطی باید در سقف نصب شود، با رعایت فاصله‌های مورد تأیید FM بین خطوط موازی. فاصله از دیوارها باید نصف فاصله‌های ذکر شده باشد. مسیر انتقال حرارت به دتکتور نباید مسدود شود. برای تشخیص سریع‌تر، فاصله ۲۵ میلی‌متر (۱ اینچ) از سقف رعایت شود.

    ۳. برای تشخیص در مجاورت مستقیم، دتکتور حرارتی خطی باید به‌صورت محکم روی جسم مورد حفاظت نصب شود تا انتقال حرارت مؤثر صورت گیرد. دقت شود که لرزش و لبه‌های تیز باعث ساییدگی کابل نشوند، زیرا ممکن است منجر به فعال‌سازی نادرست شود.

    ۴. در کاربردهای بیرونی، ممکن است نیاز باشد دتکتور حرارتی خطی از تابش مستقیم نور خورشید محافظت شود تا از تجاوز دمای عملکرد و/یا دمای محیطی حداکثری آن جلوگیری گردد، زیرا این امر ممکن است منجر به فعال‌سازی نادرست شود.
    ۵. برای استفاده از دتکتور حرارتی خطی در مکان‌های خطرناک (کلاس ۱ گروه‌های A،B،C،D و کلاس ۲ گروه‌های E،F،G)، باید از موانع ایمنی ذاتی مورد تأیید FM برای ایزوله‌کردن دتکتور از پنل کنترل استفاده شود.

    سیم‌کشی مدار تحریک

    دتکتور حرارتی خطی به‌عنوان یک تجهیز تحریک‌کننده با تماس خشک به هر پنل اعلام حریق متصل می‌شود. برای الزامات الکتریکی خاص مدار تحریک، دستورالعمل نصب پنل اعلام حریق را دنبال کنید (به شکل ۲ مراجعه شود).

    WhatsApp Image 2025 09 15 at 4.12.34 PM

    • دتکتور حرارتی خطی می‌تواند به‌صورت یک حلقه مدار کلاس B یا کلاس A اجرا شود، بدون انشعاب
      ۲. حداکثر طول منطقه دتکتور حرارتی خطی توسط مشخصات الکتریکی مدار تحریک پنل اعلام حریق تعیین می‌شود. برای محاسبه حداکثر طول، از مقاومت و ظرفیت خازنی دتکتور حرارتی خطی طبق جدول ۱ استفاده کنید. به‌عنوان مثال، یک پنل اعلام حریق با مقاومت ورودی حلقه برابر ۵۰ اهم اجازه می‌دهد تا ۸۲۰ فوت (=۵۰/(۲ × ۰٫۰۳۰۴۸)) کابل دتکتور حرارتی خطی نصب شود.
    • WhatsApp Image 2025 09 15 at 4.12.34 PM1
    • ۳. اگر پنل اعلام حریق از فضای تحت حفاظت فاصله دارد، کابل دتکتور حرارتی خطی فقط در فضای تحت حفاظت نصب شود و از کابل رابط برای اتصال آن به پنل اعلام حریق استفاده گردد. کابل رابط می‌تواند هر نوع سیم مسی مورد تأیید برای استفاده در سیستم اعلام حریق باشد.

    WhatsApp Image 2025 09 15 at 4.12.35 PM

    . دتکتور حرارتی خطی در فضای تحت حفاظت نیازی به پیوستگی ندارد. می‌توان از سیم‌کشی مسی مورد تأیید برای اتصال بخش‌های جداگانه کابل دتکتور حرارتی خطی استفاده کرد.
    ۵. اگر مدار تحریک به‌صورت کلاس B (دو سیمه) اجرا می‌شود، باید در انتهای کابل دتکتور حرارتی خطی یک تجهیز انتهایی مطابق با پنل اعلام حریق نصب گردد.
    ۶. در صورت تأیید مرجع قانونی ذی‌صلاح (AHJ)، تجهیزات تحریک‌کننده دیگر (مانند دتکتور دود، شستی دستی و…) نیز می‌توانند در همان منطقه با دتکتور حرارتی خطی نصب شوند. کابل دتکتور حرارتی خطی می‌تواند مستقیماً بین این تجهیزات سیم‌کشی شود.

    WhatsApp Image 2025 09 15 at 4.12.35 PM1

    نصب کابل دتکتور حرارتی خطی

    کابل دتکتور حرارتی خطی باید به‌صورت حرفه‌ای و مطابق با تمامی کدها و الزامات قابل اجرا نصب گردد. روش‌های نصب توصیه‌شده در زیر، استفاده از روش‌های جایگزین مناسب با نصب خاص را منتفی نمی‌کنند، به‌شرطی‌که این روش‌ها مورد تأیید مرجع قانونی ذی‌صلاح (AHJ) باشند.

    WhatsApp Image 2025 09 15 at 4.12.35 PM2

    ⚠️ هشدار
    در مکان‌هایی که احتمال آسیب مکانیکی وجود دارد، کابل دتکتور باید محافظت شود تا از آسیب‌دیدگی که ممکن است باعث فعال‌سازی نادرست شود، جلوگیری گردد.

    هنگام طراحی چیدمان دتکتور حرارتی خطی، کابل‌ها باید در مکان‌هایی نصب شوند که در معرض آسیب فیزیکی نباشند.
    اگر از بست‌های فلزی استفاده می‌شود، باید از بوش‌های غیر فلزی برای جلوگیری از ساییدگی یا له‌شدگی کابل دتکتور حرارتی خطی استفاده گردد.

    ۱. کابل باید به‌طور مناسب پشتیبانی شود تا از آویزان شدن آن جلوگیری شود. کشیدن کابل ضروری نیست، اما در مسیرهای مستقیم توصیه می‌شود کابل در هر ۱ متر (۳ فوت) پشتیبانی شود. در صورت نیاز، می‌توان فاصله‌های کمتری را برای انطباق با مقررات محلی یا شرایط خاص مانند گوشه‌ها و نقاط انتقال به‌کار برد. کشش وارد بر دتکتور حرارتی خطی نباید از ۵۰ نیوتن تجاوز کند. دتکتور حرارتی خطی را می‌توان با شعاعی نه کمتر از ۵۰ میلی‌متر (۲ اینچ) خم کرد.

    ۲. در صورت امکان، دتکتور حرارتی خطی باید به‌صورت یکپارچه و با حداقل تعداد اتصالات نصب شود.

    ۳. دتکتور حرارتی خطی باید آخرین تجهیز نصب‌شده در پروژه باشد. در صورتی که آخرین تجهیز نصب نشود، باید موقتاً با بست‌های پلاستیکی مهار شود تا خطر آسیب دیدگی کاهش یابد. باید از آسیب ناشی از رفت‌وآمد افراد، ضربات مکانیکی، پیچ‌خوردگی یا منابع حرارتی خارجی جلوگیری شود.

    WhatsApp Image 2025 09 15 at 4.12.36 PM

    . کانکتور ضدآب برای ایجاد رهایی مناسب از تنش در محل ورود دتکتور حرارتی خطی به جعبه یا محفظه الکتریکی استفاده می‌شود. توصیه می‌شود در انتهای مسیر طولانی دتکتور حرارتی خطی، تنش کابل تثبیت شود. این کانکتور برای پیچ شدن به دهانه استاندارد جعبه برق ریخته‌گری شده ¾ اینچ (NPT ¾”) طراحی شده است.

    ۵. دتکتور حرارتی خطی باید در نواحی در معرض دید که محل تشخیص نیستند، برای محافظت در برابر آسیب مکانیکی در داخل لوله فلزی الکتریکی (EMT) نصب شود. همچنین در محل‌هایی که کابل باید از دیوارها یا جداکننده‌ها عبور کند، باید از قطعات کوتاه EMT استفاده شود. در انتهای لوله EMT باید از بوشینگ‌های غیر فلزی استفاده شود تا از آسیب به دتکتور حرارتی خطی جلوگیری گردد.

    WhatsApp Image 2025 09 15 at 4.12.36 PM1

    . انتخاب سخت‌افزار نصب مناسب با توجه به تجهیزات یا سازه‌های پشتیبان در منطقه محافظت‌شده انجام می‌گیرد. شرایط محیطی و امکان‌پذیری نصب بست‌ها نیز باید مدنظر قرار گیرد. دتکتور حرارتی خطی باید همواره به پشتیبانی متصل شود که کمترین میزان حرکت را مجاز بداند، بدون اینکه عایق کابل فشرده یا له شود. سه نوع بست استاندارد (بست اصلی، بست فلنچی، بست نایلونی) امکان نصب ایمن و مطمئن دتکتور حرارتی خطی را در اغلب کاربردها فراهم می‌کنند.

    ۷. بست اصلی بست چندمنظوره‌ای است که بر روی تمام فلنج‌های تیرآهن تا ضخامت ۱۳ میلی‌متر (½ اینچ) نصب می‌شود و در برابر لرزش مقاوم است. برای اتصال دتکتور حرارتی خطی به بست اصلی، از بست نایلونی استفاده کنید.

    ۸. بست فلنچی در دو اندازه عرضه می‌شود: شماره قطعه برای فلز با ضخامت تا ۴ میلی‌متر (۳/۱۶ اینچ) و برای فلز با ضخامت ۴ تا ۶ میلی‌متر (¼ اینچ). این بست‌ها به‌راحتی روی فلنج‌های فلزی در خرپاهای سقف یا قفسه‌ها کوبیده می‌شوند و اتصال محکم و مقاوم در برابر لرزش ایجاد می‌کنند. برای اتصال دتکتور حرارتی خطی به هر دو نوع بست فلنچی، از بست نایلونی با شماره قطعه استفاده شود.

    WhatsApp Image 2025 09 15 at 4.12.37 PM

    . بست کمربندی نایلونی، یک بست کمربندی سنگین با زبانه نصب است که برای اتصال به لوله‌های اسپرینکلر یا دیگر لوله‌های سامانه اعلام و اطفای حریق تا قطر ۸ اینچ (۲۰ سانتی‌متر) طراحی شده است. استفاده از این روش برای نصب دتکتور حرارتی خطی (LHS) در صورتی مجاز است که توسط مرجع محلی ذی‌صلاح (AHJ) تأیید شود. برای اتصال کابل دتکتور به بست کمربندی نایلونی باید از بست نایلونی کابل) استفاده شود.

    ⚠️ هشدار
    هنگام نصب کابل دتکتور حرارتی خطی در محیط‌هایی با دمای زیر صفر، باید احتیاط ویژه‌ای انجام شود تا از تماس یا حرکت ناگهانی کابل جلوگیری گردد. در دماهای زیر ۳۲ درجه فارنهایت (۰ درجه سلسیوس)، ممکن است بست نایلونی به‌دلیل ضربه یا تماس فیزیکی دچار شکستگی شود.

    ۱۰. کابل نگهدار (Messenger cable) باید در مواقعی استفاده شود که نیاز به آویزان نگه‌داشتن کابل دتکتور حرارتی خطی در فاصله‌ای از یک شیء یا در ناحیه‌ای بدون سقف وجود داشته باشد. در این موارد باید از کابل استیل ضدزنگ تجاری با سایز مناسب به‌عنوان کابل نگهدار استفاده شود و کابل نگهدار باید به‌طور مناسب کشیده و سفت شود. کابل دتکتور را می‌توان با استفاده از بست‌های کمربندی، به‌فاصله تقریبی هر ۳ فوت (۱ متر) به کابل نگهدار متصل نمود.

    اتصال کابل دتکتور (SENSOR CABLE SPLICING)

    کابل دتکتور حرارتی خطی باید به‌صورت حرفه‌ای و مطابق با استانداردها و مقررات مربوطه متصل یا انشعاب داده شود. روش‌های پیشنهادی برای اتصال کابل در ادامه ارائه شده‌اند، اما این به معنای عدم استفاده از روش‌های جایگزین مناسب برای شرایط خاص نمی‌باشد.
    به دلیل حساسیت عایق کابل دتکتور به گرما، استفاده از لحیم‌کاری یا لوله‌های حرارتی (heat-shrink) در هیچ شرایطی مجاز نیست.

    روش ترجیحی – استفاده از جعبه تقسیم (Junction Box):
    روش پیشنهادی برای اتصال دو بخش کابل دتکتور، یا اتصال کابل دتکتور به کابل رابط مسی (lead-in)، یا اتصال به تجهیز انتهایی (End-of-Line)، استفاده از جعبه تقسیم است.

    ۱. کابل دتکتور می‌تواند با استفاده از روش‌های استاندارد صنعتی برای اتصال هادی‌های مسی متصل شود. اتصالات باید از نوع فشاری و ایمن باشند، مانند:

    • کانکتورهای پیچی (Wire Nuts) مانند 3M/Highland H-30 یا معادل آن
    • اتصال‌دهنده‌های استوانه‌ای (Butt Splices) مانند Panduit BSN18 یا معادل آن
    • ترمینال دوپین (2-Position Terminal Block) مانند Molex/Beau C1502-151 یا معادل آن

    اتصال باید مطابق با دستورالعمل نصب سازنده انجام شود.

     

    ۲. استفاده از جعبه تقسیم:
    هر جعبه تقسیم استاندارد برق با درپوش قابل استفاده است. در مکان‌های مرطوب یا نمناک، استفاده از جعبه ضدآب الزامی است. برای ایجاد رهایی از تنش در کابل دتکتور در محل ورود به جعبه، باید از کانکتور ضد آب با شماره قطعه P/N 73-117068-027 یا معادل آن استفاده شود. استفاده از گیره‌های کابل سبک “Romex” مجاز نیست، زیرا ممکن است باعث فشار بر کابل شده و در نتیجه هشدار کاذب ایجاد شود.

    💡 روش جایگزین – اتصال درون‌خطی (In-line Splice):
    در صورت تأیید مرجع ذی‌صلاح (AHJ)، اتصال درون‌خطی دو رشته کابل دتکتور ممکن است مجاز باشد. با این حال، این نوع اتصال برای اتصال کابل دتکتور به سیم رابط مسی، کابل بین‌اتصالی یا تجهیز انتهای خط (EOL) توصیه نمی‌شود. همچنین در صورت وارد شدن تنش قابل‌توجه به کابل دتکتور، استفاده از اتصال درون‌خطی توصیه نمی‌گردد.

    در کاربردهای تشخیص مجاورت، باید کابل دتکتور به صورت حلقه‌ای نصب شود، زیرا ناحیه اتصال در پوشش تشخیص قرار نمی‌گیرد.

    مراحل اتصال درون‌خطی:

    ۱. کابل دتکتور باید با استفاده از کانکتورهای فشاری عایق‌دار نایلونی (مانند Panduit BSN18 یا معادل آن) متصل شود. محل دو اتصال را نسبت به یکدیگر جابجا کنید (offset).

    ۲. ژاکت و عایق کابل‌ها را مطابق شکل ۷ جدا کرده و دو رسانا را با اختلاف طول موردنظر برش دهید.

    ۳. دو اتصال فشاری را با ابزار پرس مورد تأیید، مطابق شکل ۸ پرس کنید.

    ۴. در مکان‌های خشک، محل اتصال را با نوار چسب برق (مانند 3M/Scotch Super 33+ یا معادل آن) مطابق دستورالعمل سازنده عایق کنید. نوار را بکشید و هر دور آن را حدود نصف عرضش با دور قبلی هم‌پوشانی دهید. نوار باید حدود ۵۰ میلی‌متر (۲ اینچ) از دو سر بریدگی ژاکت کابل دتکتور فراتر برود (مطابق شکل ۹).

    ۵. در مکان‌های مرطوب یا نمناک، محل اتصال را با نوار سیلیکونی همجوش (مانند Tyco Electronics/Amp 608036-1 یا معادل آن) مطابق دستورالعمل سازنده آب‌بندی کنید. نوار باید مانند روش بالا، ۵۰ میلی‌متر از دو سر بریدگی ژاکت کابل دتکتور فراتر برود (مطابق شکل ۹).

     

    🧪تست عملکردی (TESTING):

    تست عملکردی کابل دتکتور حرارتی LHS باید مطابق با دستورالعمل‌های مربوط به دتکتورهای حرارتی نوع خطی با دمای ثابت و غیرقابل بازنشانی در فصل ۷ کد ملی اعلام حریق NFPA 72 انجام شود. برای الزامات اضافی، با مرجع ذی‌صلاح (AHJ) مشورت شود. تست عملکردی، کارکرد الکتریکی کابل دتکتور را تأیید می‌کند و نیازی به منبع حرارتی ندارد.

    مراحل تست:

    ۱. در انتهای ناحیه LHS، یک اتصال کوتاه بر روی تجهیز انتهای خط (EOL) قرار دهید و اطمینان حاصل کنید که زون به وضعیت آلارم می‌رود.

    ۲. (در صورت الزام مرجع ذی‌صلاح) یک رشته از EOL را جدا کرده و اطمینان حاصل کنید که زون به وضعیت خطا (trouble) می‌رود.

    ۳. (در صورت الزام مرجع ذی‌صلاح) هر دو رسانای ناحیه LHS را از پنل کنترل حریق (FCP) جدا کرده، و یک اتصال کوتاه بر روی تجهیز انتهای خط (EOL) ایجاد نمایید. سپس در انتهای زون (سمت FCP)، مقاومت کلی حلقه کابل دتکتور را اندازه‌گیری و ثبت کنید. این مقدار را با مقدار آزمون پذیرش اولیه مقایسه نمایید.

    نگهداری
    کابل دتکتور حرارتی خطی (LHS) به جز بازبینی چشمی برای اطمینان از صحت نصب، نیاز به هیچ‌گونه تعمیر و نگهداری ندارد.

    🔧 آسیب به کابل دتکتور:
    در صورت آسیب فیزیکی به کابل دتکتور، ممکن است هادی‌های داخلی با یکدیگر اتصال کوتاه پیدا کنند که منجر به آلارم می‌شود.
    برای یافتن محل اتصال کوتاه، می‌توان از روش‌های زیر استفاده کرد:

    • بررسی چشمی
    • استفاده از اهم‌متر و مقایسه مقدار با مقدار ثبت‌شده در تست پذیرش
    • استفاده از تولیدکننده تُن و دستگاه ردیاب (tone generator & probe)
      در صورت یافتن محل آسیب، باید یک قطعه جدید از کابل دتکتور به محل آسیب متصل شود.
      حداقل یک متر (۳ فوت) از کابل در هر سمت نقطه آسیب‌دیده باید تعویض شود.

    🔥 پس از وقوع آتش‌سوزی:
    از آنجا که کابل دتکتور حرارتی خطی از نوع غیرقابل بازیابی است، پس از تشخیص حریق، باید جایگزین شود.
    اگر قرار نیست کل زون تعویض شود، لازم است حداقل ۳ متر (۱۰ فوت) از کابل دتکتور در هر سمت بخش آسیب‌دیده جایگزین شود.

     

  • NFPA12 پیوست G اطلاعات درباره اثرات گاز دی‌اکسید کربن سیستم اطفاء

    پیوست G اطلاعات عمومی درباره دی‌اکسید کربن
    این پیوست بخشی از الزامات این سند NFPA نیست، بلکه فقط برای اهداف اطلاعاتی ارائه شده است.
    G.1 دی‌اکسید کربن به طور متوسط با غلظت حدود ۰.۰۴ درصد حجمی در جو وجود دارد. این ماده همچنین محصول نهایی طبیعی متابولیسم انسان و حیوانات است. دی‌اکسید کربن به چندین روش مهم بر برخی عملکردهای حیاتی تأثیر می‌گذارد، از جمله کنترل تنفس، گشاد شدن و تنگ شدن رگ‌های خونی – به ویژه در مغز – و تنظیم pH مایعات بدن. غلظت دی‌اکسید کربن در هوا نرخ آزادسازی دی‌اکسید کربن از ریه‌ها را کنترل می‌کند و بنابراین بر غلظت دی‌اکسید کربن در خون و بافت‌ها تأثیر می‌گذارد. افزایش غلظت دی‌اکسید کربن در هوا می‌تواند خطرناک شود، زیرا باعث کاهش نرخ آزادسازی دی‌اکسید کربن از ریه‌ها و کاهش دریافت اکسیژن می‌شود. اطلاعات بیشتر در مورد مواجهه با دی‌اکسید کربن را می‌توان از انتشارات شماره 76-194 اداره بهداشت و خدمات انسانی آمریکا (NIOSH) به دست آورد. ملاحظات ایمنی پرسنل در بخش ۴.۳ پوشش داده شده است.
    جدول G.1 اطلاعاتی درباره اثرات حاد سلامتی ناشی از غلظت‌های بالای دی‌اکسید کربن ارائه می‌دهد.

    9k=

    دی‌اکسید کربن یک محصول تجاری استاندارد با کاربردهای فراوان است. این گاز شاید بیشتر به عنوان گازی که به نوشابه‌ها و سایر نوشیدنی‌های گازدار حالت “فیز” می‌دهد، شناخته شده باشد. در کاربردهای صنعتی، دی‌اکسید کربن به دلیل خواص شیمیایی، خواص مکانیکی به عنوان عامل فشاردهنده، یا خواص سرمایشی به صورت یخ خشک استفاده می‌شود.
    در کاربردهای اطفاء حریق، دی‌اکسید کربن دارای چندین ویژگی مطلوب است. این گاز غیرخورنده، بدون آسیب‌رسانی و بدون باقی گذاشتن باقی‌مانده‌ای برای تمیزکاری پس از حریق است. همچنین فشار مورد نیاز برای تخلیه از طریق لوله‌ها و اسپرینکلرها را خود تأمین می‌کند. چون یک گاز است، به راحتی نفوذ کرده و به همه بخش‌های خطر گسترش می‌یابد. دی‌اکسید کربن رسانای الکتریسیته نیست و بنابراین می‌توان از آن در خطرات برقی فعال استفاده کرد. این گاز می‌تواند تقریباً برای تمام مواد قابل احتراق به جز چند فلز فعال، هیدریدهای فلزی و موادی مانند نیترات سلولز که دارای اکسیژن آزاد هستند، به طور مؤثر استفاده شود.
    در شرایط معمول، دی‌اکسید کربن گازی بی‌رنگ و بی‌بو با چگالی حدود ۵۰ درصد بیشتر از چگالی هوا است. بسیاری از افراد ادعا می‌کنند که می‌توانند بوی دی‌اکسید کربن را حس کنند، اما این احتمالاً به دلیل وجود ناخالصی‌ها یا تأثیرات شیمیایی در بینی است. دی‌اکسید کربن به راحتی با فشرده‌سازی و سرمایش به مایع تبدیل می‌شود. با سرمایش و انبساط بیشتر، می‌توان آن را به حالت جامد نیز تبدیل کرد.
    رابطه بین دما و فشار دی‌اکسید کربن مایع در منحنی شکل G.1 نشان داده شده است. با افزایش دمای مایع، فشار نیز افزایش می‌یابد. با افزایش فشار، چگالی بخار بالای مایع افزایش می‌یابد. از سوی دیگر، مایع با افزایش دما منبسط شده و چگالی آن کاهش می‌یابد. در دمای ۸۷.۸ درجه فارنهایت (۳۱ درجه سانتی‌گراد)، مایع و بخار چگالی یکسانی دارند و در نتیجه فاز مایع ناپدید می‌شود. این دما به عنوان دمای بحرانی دی‌اکسید کربن شناخته می‌شود. در دمای زیر دمای بحرانی [۸۷.۸ درجه فارنهایت (۳۱ درجه سانتی‌گراد)]، دی‌اکسید کربن در یک مخزن بسته به صورت بخشی مایع و بخشی گاز است. بالاتر از دمای بحرانی، کاملاً به حالت گاز در می‌آید.
    یکی از ویژگی‌های غیرمعمول دی‌اکسید کربن این است که نمی‌تواند به صورت مایع در فشارهای کمتر از ۶۰.۴ psi [۷۵ psi مطلق (۵۱۷ کیلوپاسکال)] وجود داشته باشد. این فشار نقطه سه‌گانه است که در آن دی‌اکسید کربن می‌تواند به صورت جامد، مایع یا بخار باشد. زیر این فشار، بسته به دما، دی‌اکسید کربن باید یا به صورت جامد یا گاز باشد.
    اگر فشار در یک مخزن ذخیره‌سازی با تخلیه بخار کاهش یابد، بخشی از مایع تبخیر می‌شود و مایع باقی‌مانده سردتر می‌شود. در فشار ۶۰.۴ psi [۷۵ psi مطلق (۵۱۷ کیلوپاسکال)]، مایع باقی‌مانده به یخ خشک در دمای ۶۹.۹- درجه فارنهایت (۵۷- درجه سانتی‌گراد) تبدیل می‌شود. کاهش بیشتر فشار به فشار اتمسفری، دمای یخ خشک را به دمای طبیعی ۱۰۹.۳- درجه فارنهایت (۷۹- درجه سانتی‌گراد) کاهش می‌دهد.
    همین فرآیند زمانی اتفاق می‌افتد که دی‌اکسید کربن مایع به اتمسفر تخلیه شود. بخش بزرگی از مایع به بخار تبدیل شده و حجم آن به شدت افزایش می‌یابد. بقیه به ذرات ریز یخ خشک در دمای ۱۰۹.۳- درجه فارنهایت (۷۹- درجه سانتی‌گراد) تبدیل می‌شود. این یخ خشک یا برف باعث می‌شود که تخلیه ظاهری ابری سفیدرنگ داشته باشد. دمای پایین همچنین موجب چگالش بخار آب موجود در هوای مکیده شده می‌شود، به طوری که مه آب معمولی تا مدتی پس از تصعید یخ خشک باقی می‌ماند.
    دی‌اکسید کربن گازی بی‌رنگ، بی‌بو، غیررسانای الکتریکی و بی‌اثر است که یک محیط مناسب برای اطفاء حریق محسوب می‌شود. دی‌اکسید کربن مایع هنگام آزادسازی مستقیم به اتمسفر، به یخ خشک (“برف”) تبدیل می‌شود. گاز دی‌اکسید کربن ۱.۵ برابر سنگین‌تر از هوا است. دی‌اکسید کربن با کاهش غلظت اکسیژن، بخار سوخت، یا هر دو در هوا تا جایی که احتراق متوقف شود، آتش را خاموش می‌کند. (به بخش ۴.۳ مراجعه شود.)

    سیستم‌های اطفاء حریق دی‌اکسید کربن در محدوده این استاندارد برای خاموش کردن آتش‌های مربوط به خطرات خاص یا تجهیزات در کاربری‌های زیر مفید هستند:
    (۱) در جایی که یک محیط بی‌اثر و غیررسانای الکتریکی ضروری یا مطلوب باشد
    (۲) در جایی که پاکسازی سایر محیط‌ها مشکل ایجاد کند
    (۳) در جایی که نصب چنین سیستم‌هایی نسبت به سیستم‌هایی که از محیط‌های دیگر استفاده می‌کنند، اقتصادی‌تر باشد

    برخی از انواع خطرات و تجهیزاتی که سیستم‌های دی‌اکسید کربن می‌توانند به طور رضایت‌بخشی از آن‌ها محافظت کنند شامل موارد زیر است:
    (۱) مواد مایع قابل اشتعال (به بخش ۴.۵.۴.۹ مراجعه شود.)
    (۲) خطرات الکتریکی مانند ترانسفورماتورها، کلیدها، قطع‌کننده‌های مدار، تجهیزات چرخشی و تجهیزات الکترونیکی
    (۳) موتورهایی که از بنزین و سایر سوخت‌های مایع قابل اشتعال استفاده می‌کنند
    (۴) مواد قابل احتراق معمولی مانند کاغذ، چوب و منسوجات
    (۵) جامدات خطرناک

    G.2 اطلاعات بیشتر درباره خواص فیزیکی دی‌اکسید کربن در “راهنمای مهندسی حفاظت از حریق SFPE” قابل دسترسی است.

  • دتکتور حرارتی خطی دو کاناله چیست؟

    ویژگی‌های دتکتور حرارتی خطی فیبر نوری
    ● اندازه‌گیری خطی دما برای تشخیص سریع حریق و تعیین دقیق محل منبع آتش
    ● دو کانال اندازه‌گیری نوری مستقل
    ● حداکثر طول کابل دتکتور بدون نیاز به نگهداری = ۲۰ کیلومتر (۲ × ۱۰ کیلومتر)WhatsApp Image 2025 09 18 at 2.26.41 AM

    پردازش سیگنال با فناوری OFDR (بازتاب‌سنجی ناحیه فرکانس نوری)
    ● ۱۰۰۰ ناحیه قابل برنامه‌ریزی
    ● معیارهای هشدار قابل انتخاب
    ● دقت مکانی بالا تا ۰٫۲۵ متر
    ● ارائه اطلاعات در مورد جهت گسترش آتش
    ● امکان استفاده از سیستم دتکتور افزونه
    ● مناسب برای سرعت باد تا ۱۰ متر بر ثانیه
    ● کلاس لیزر 1M طبق استاندارد DIN EN 60825-1:2014

    اصل اندازه‌گیری
    سیستم FibroLaser بر اساس عبور یک پرتو لیزر از طریق کابل فیبر نوری عمل می‌کند. کابل فیبر نوری در هر نقطه، بخشی کوچک از تابش لیزر را به سمت منبع بازمی‌تاباند. بازتاب اندازه‌گیری‌شده توسط کنترلر ثبت می‌شود.
    دو کابل دتکتور مستقل می‌توانند به یک دتکتور حرارتی خطی دو کاناله متصل شوند. تابش نوری LED لیزری با طول‌موج نزدیک به مادون‌قرمز که منتشر می‌شود، توسط کابل فیبر نوری به شکل‌های مختلفی پراکنده می‌شود:

    WhatsApp Image 2025 09 18 at 2.26.41 AM1

    پراکندگی ریلی (Rayleigh)
    ● پراکندگی استوکس (Stokes)
    ● پراکندگی آنتی‌استوکس (Anti-Stokes)

    نور پراکنده‌شده ریلی دارای همان طول‌موج پرتوی لیزر است، پراکندگی استوکس دارای طول‌موج کمی بالاتر، و آنتی‌استوکس دارای طول‌موجی کمی پایین‌تر است. دو نوع پراکندگی استوکس معمولاً به‌عنوان پراکندگی رامان نیز شناخته می‌شوند. درحالی‌که پراکندگی استوکس وابستگی زیادی به دما ندارد، پراکندگی آنتی‌استوکس تحت تأثیر انرژی حرارتی دمای محلی کابل فیبر نوری قرار دارد؛ شدت آن با افزایش دما افزایش می‌یابد. دمای کابل فیبر نوری با استفاده از نسبت شدت بین پراکندگی استوکس و آنتی‌استوکس محاسبه می‌شود.

    کنترلر
    فرستنده
    – شامل لیزر و مدار کنترل آن است.

    • گیرنده
      – شامل کل سیستم نوری است.
      – کوپل کردن نور لیزر تولیدشده در فرستنده به کابل دتکتور
      – تبدیل نور بازتاب‌شده از فیبر نوری به سیگنال الکتریکی و پردازش آن
    • واحد دیجیتال
      – این ماژول کنترل کامل دستگاه و فرایند اندازه‌گیری را بر عهده دارد.
      – محاسبه پروفایل دما در طول کابل دتکتور بر اساس داده‌های اندازه‌گیری دریافت‌شده
      – مدیریت ۴ ورودی داخلی (قابل افزایش تا ۴۰ ورودی) برای ریست کردن، ارسال آلارم‌های خارجی یا پایش عملکرد
      – کنترل ۱۲ خروجی (قابل افزایش تا ۱۰۶ خروجی) برای انتقال آلارم‌ها و خطاها به تابلوی کنترل اعلام حریق
      – رابط USB یا اترنت برای راه‌اندازی اولیه استفاده می‌شود. در صورت نیاز، رایانه‌ای می‌تواند به این رابط متصل شود تا نواحی و/یا پروفایل دما را نمایش دهد (نرم‌افزار تصویری FibroManager).
      – پشتیبانی از پروتکل‌های کنترلر نسل قبلی (OTS-100, OTS-X)
    • منبع تغذیه
      – تأمین ولتاژ موردنیاز تمام اجزای کنترلر
      – قابل انتخاب به‌صورت ۲۴ ولت DC (پیش‌فرض) یا ۱۱۵/۲۳۰ ولت AC (اختیاری)

    کاربرد
    دتکتورهای حرارتی خطی عمدتاً در کاربردهایی مانند تونل‌های جاده‌ای و تونل‌های ریلی مورد استفاده قرار می‌گیرند. سیستم FibroLaser همچنین برای پایش موارد زیر مناسب است:
    ● نوار نقاله‌ها
    ● سیستم‌های حمل‌ونقل معادن زیرزمینی
    ● پارکینگ‌های طبقاتی
    ● تأسیسات تولید صنعتی
    ● سالن‌های تئاتر و اپرا
    ● سینی کابل و کانال‌های کابل
    ● پله‌برقی‌ها در متروها و مراکز خرید
    ● مناطق مستعد انفجار در پالایشگاه‌ها (نسخه ضدانفجار)
    ● نیروگاه‌ها برای پایش مناطق آلوده به مواد رادیواکتیو (انبار موقت، حوضچه پمپ)

     

  • سیستم‌های اسپرینکلر

    5.1 کلیات
    5.1.1 الزامات حداقل
    5.1.1.1 این فصل الزامات حداقل برای بازرسی، آزمایش و نگهداری روتین سیستم‌های اسپرینکلر آب را ارائه می‌دهد.
    5.1.1.2 جدول 5.1.1.2 برای تعیین فرکانس‌های حداقل مورد نیاز برای بازرسی، آزمایش و نگهداری باید استفاده شود.
    5.1.2 اجزای مشترک و شیرها
    اجزای مشترک و شیرها باید طبق فصل 13 بازرسی، آزمایش و نگهداری شوند.
    5.1.3 بررسی موانع
    در صورتی که نیاز به انجام بررسی موانع باشد، باید از روش‌های ذکر شده در فصل 14 پیروی شود.

    5.1.4 نقص‌ها. رویه‌های ذکر شده در فصل 15 باید زمانی که نقصی در سیستم حفاظت پیش می‌آید، دنبال شوند.
    5.1.5 اتصالات شیلنگ. اتصالات شیلنگ باید طبق فصل‌های 6 و 13 بررسی، آزمایش و نگهداری شوند.
    5.2* بازرسی.
    5.2.1 آبپاش‌ها.
    5.2.1.1* آبپاش‌ها باید از سطح زمین به طور سالانه بازرسی شوند.
    5.2.1.1.1* هر آبپاشی که علائم یکی از موارد زیر را نشان دهد باید تعویض شود:
    (1) نشتی
    (2) خوردگی که به عملکرد آبپاش آسیب می‌زند
    (3) آسیب فیزیکی
    (4) از دست دادن مایع در عنصر حساس به حرارت حباب شیشه‌ای
    (5) بارگذاری که به عملکرد آبپاش آسیب می‌زند
    (6) رنگی غیر از رنگ اعمال‌شده توسط سازنده آبپاش
    5.2.1.1.2 هر آبپاشی که به اشتباه در جهت نادرست نصب شده باشد باید با جابجایی خط انشعاب، آویز یا شاخه اصلاح شود یا تعویض گردد.
    5.2.1.1.3* آبپاش‌های نصب‌شده در فضاهای پنهان مانند بالای سقف‌های معلق نیاز به بازرسی ندارند.
    5.2.1.1.4 آبپاش‌های نصب‌شده در مناطقی که به دلیل عملیات‌های فرآیندی به دلایل ایمنی غیرقابل دسترسی هستند باید در هر زمان تعطیلی برنامه‌ریزی‌شده بازرسی شوند.
    5.2.1.1.5 اسکاشون‌ها و پوشش‌های آبپاش‌های فرورفته، توکار و پنهان باید با اسکاشون یا پوشش فهرست‌شده خود جایگزین شوند اگر در حین بازرسی مفقود شده باشند.
    5.2.1.1.5.1 زمانی که اسکاشون یا پوشش فهرست‌شده از یک مجموعه فهرست‌شده مفقود شده و دیگر در دسترس تجاری نیست، باید آبپاش تعویض شود.
    5.2.1.1.6 اسکاشون‌ها برای آبپاش‌های معلق که نه فرورفته، نه توکار و نه پنهان هستند نیازی به تعویض ندارند اگر در حین بازرسی مفقود شده باشند.
    5.2.1.2* حداقل فاصله از انبار مطابق با موارد 5.2.1.2.1 تا 5.2.1.2.6 باید در زیر تمام دستگاه‌های معیوب آبپاش حفظ شود.
    5.2.1.2.1* مگر اینکه فاصله‌های بیشتری توسط 5.2.1.2.2، 5.2.1.2.3 یا 5.2.1.2.4 لازم باشد یا فاصله‌های کمتری توسط 5.2.1.2.6 مجاز باشد، فاصله بین دستگاه معیوب و بالای انبار باید 18 اینچ (457 میلی‌متر) یا بیشتر باشد.
    5.2.1.2.2 در صورتی که استانداردهایی غیر از NFPA 13 حداقل فاصله بیشتری از انبار مشخص کنند، باید از آنها پیروی شود.
    5.2.1.2.3* فاصله بین دستگاه معیوب و بالای انبار باید 36 اینچ (914 میلی‌متر) یا بیشتر برای آبپاش‌های ویژه باشد.
    5.2.1.2.4 فاصله از بالای انبار تا دستگاه معیوب باید 36 اینچ (914 میلی‌متر) یا بیشتر باشد زمانی که لاستیک‌های رابر ذخیره شده باشند.
    5.2.1.2.5 آبپاش‌های درون قفسه نیازی به رعایت معیارهای انسداد و الزامات فاصله از انبار ندارند.

    5.2.1.2.6* فاصله بین دستگاه معیوب و بالای انبار می‌تواند کمتر از 18 اینچ (457 میلی‌متر) باشد در صورتی که توسط استاندارد نصب مجاز شناخته شده باشد.
    5.2.1.3* انباری که نزدیک‌تر از حد مجاز به دستگاه معیوب اسپرینکلر قرار دارد طبق قوانین فاصله از انبار استاندارد نصب، که در 5.2.1.2.1 تا 5.2.1.2.4 توضیح داده شده است، باید اصلاح شود.
    5.2.1.4 تأمین اسپرینکلرهای یدکی باید سالانه برای موارد زیر بازرسی شود:
    (1) تعداد و نوع صحیح اسپرینکلرها طبق الزامات 5.4.1.5
    (2) آچار اسپرینکلر برای هر نوع اسپرینکلر طبق الزامات 5.4.1.5.5
    (3) فهرست اسپرینکلرهای یدکی طبق الزامات 5.4.1.5.6
    5.2.2* لوله و اتصالات. لوله‌ها و اتصالات اسپرینکلر باید سالانه از سطح زمین بازرسی شوند.
    5.2.2.1* لوله‌ها و اتصالات باید از هرگونه آسیب مکانیکی، نشتی و خوردگی پاک باشند.
    5.2.2.2 لوله‌های اسپرینکلر نباید تحت بارهای خارجی توسط مواد قرار گیرند که روی لوله استراحت کنند یا از لوله آویزان شوند.
    5.2.2.3* لوله‌ها و اتصالات نصب‌شده در فضاهای پنهان مانند بالای سقف‌های معلق نیازی به بازرسی ندارند.
    5.2.2.4 لوله‌ها و اتصالات نصب‌شده در مناطقی که به دلیل عملیات‌های فرآیندی به دلایل ایمنی غیرقابل دسترسی هستند باید در هر زمان تعطیلی برنامه‌ریزی‌شده بازرسی شوند.
    5.2.3* آویزها، میله‌ها و پشتیبانی‌ها. آویزها، میله‌ها و پشتیبانی‌های لوله‌های اسپرینکلر باید سالانه از سطح زمین بازرسی شوند.
    5.2.3.1 آویزها، میله‌ها و پشتیبانی‌ها نباید آسیب دیده، شل یا جدا شده باشند.
    5.2.3.2 آویزها، میله‌ها و پشتیبانی‌هایی که آسیب دیده، شل یا جدا شده‌اند باید تعویض یا دوباره محکم شوند.
    5.2.3.3* آویزها، میله‌ها و پشتیبانی‌های نصب‌شده در فضاهای پنهان مانند بالای سقف‌های معلق نیازی به بازرسی ندارند.
    5.2.3.4 آویزها، میله‌ها و پشتیبانی‌های نصب‌شده در مناطقی که به دلیل عملیات‌های فرآیندی به دلایل ایمنی غیرقابل دسترسی هستند باید در هر زمان تعطیلی برنامه‌ریزی‌شده بازرسی شوند.
    5.2.4 دستگاه‌های راه‌اندازی هشدار آب و سیگنال نظارت. دستگاه‌های راه‌اندازی هشدار آب و سیگنال نظارت باید هر سه ماه یکبار بازرسی شوند تا اطمینان حاصل شود که از آسیب فیزیکی آزاد هستند.
    5.2.5* تابلو اطلاعات طراحی هیدرولیکی. تابلو اطلاعات طراحی هیدرولیکی باید سالانه بازرسی شود تا اطمینان حاصل شود که موجود است، به‌طور محکم به لوله‌کش نصب شده و قابل خواندن است.
    5.2.5.1 تابلو اطلاعات طراحی هیدرولیکی که مفقود یا غیرقابل خواندن باشد باید تعویض شود.
    5.2.5.2 سیستم جدول لوله‌ای باید تابلو اطلاعات طراحی هیدرولیکی داشته باشد که روی آن نوشته شده باشد “سیستم جدول لوله‌ای.”
    5.2.6 ردیابی حرارتی. ردیابی حرارتی باید طبق الزامات سازنده بازرسی و نگهداری شود.

    5.2.7 تابلو اطلاعات. تابلو اطلاعات مورد نیاز در 4.1.9 باید سالانه بازرسی شود تا اطمینان حاصل شود که موجود است، به‌طور محکم متصل شده و قابل خواندن است.
    5.2.8* تابلو اطلاعات عمومی. تابلو اطلاعات عمومی مورد نیاز در NFPA 13 باید سالانه بازرسی شود تا اطمینان حاصل شود که موجود است، به‌طور محکم متصل شده و قابل خواندن است.
    5.2.9 تابلو اطلاعات ضدیخ. تابلو اطلاعات ضدیخ مورد نیاز در 4.1.10 باید سالانه بازرسی شود تا اطمینان حاصل شود که موجود است، به‌طور محکم متصل شده و قابل خواندن است.
    5.3 آزمایش.
    5.3.1* اسپرینکلرها.
    5.3.1.1* در جایی که طبق این بخش نیاز باشد، نمونه اسپرینکلرها باید به یک آزمایشگاه معتبر که توسط مقام مسئول تایید شده است برای آزمایش میدانی ارسال شوند.
    5.3.1.1.1 هرگاه اسپرینکلرها به مدت 50 سال نصب شده باشند، باید تعویض شوند یا نمونه‌های نمایندگی از یک یا چند ناحیه نمونه باید آزمایش شوند.
    5.3.1.1.1.1 روش‌های آزمایش باید در فواصل 10 ساله تکرار شوند.
    5.3.1.1.1.2 اسپرینکلرهایی که پیش از سال 1920 ساخته شده‌اند باید تعویض شوند.
    5.3.1.1.1.3* اسپرینکلرهایی که با استفاده از عناصر واکنش سریع ساخته شده‌اند و به مدت 20 سال نصب شده‌اند باید تعویض شوند یا نمونه‌های نمایندگی آزمایش شوند و سپس در فواصل 10 ساله دوباره آزمایش شوند.
    5.3.1.1.1.4* نمونه‌های نمایندگی از اسپرینکلرهای نوع لحیم با کلاس دمایی فوق‌العاده بالا [325°F (163°C)] یا بیشتر که در شرایط دمای محیطی حداکثر مجاز نیمه‌پی‌در‌پی تا پیوسته قرار دارند باید در فواصل 5 ساله آزمایش شوند.
    5.3.1.1.1.5 هرگاه اسپرینکلرها به مدت 75 سال نصب شده باشند، باید تعویض شوند یا نمونه‌های نمایندگی از یک یا چند ناحیه نمونه باید به یک آزمایشگاه معتبر که توسط مقام مسئول تایید شده است برای آزمایش میدانی ارسال شوند و آزمایش‌ها در فواصل 5 ساله تکرار شوند.
    5.3.1.1.1.6* اسپرینکلرهای خشک که به مدت 15 سال نصب شده‌اند باید تعویض شوند یا نمونه‌های نمایندگی آزمایش شوند و سپس در فواصل 10 ساله دوباره آزمایش شوند.
    5.3.1.1.2* اسپرینکلرهایی که در محیط‌های سخت قرار دارند، از جمله جو‌های خورنده، باید یکی از موارد زیر باشند:
    (1) تعویض شوند
    (2) آزمایش شوند از طریق نمونه‌های نمایندگی اسپرینکلر در فواصل 5 ساله
    5.3.1.1.3 اسپرینکلرهای مقاوم در برابر خوردگی فهرست‌شده که در محیط‌های سخت نصب شده‌اند باید مجاز باشند که در فواصل 10 ساله آزمایش شوند.
    5.3.1.1.4 در جایی که داده‌های تاریخی نشان دهند، فواصل طولانی‌تری بین آزمایش‌ها مجاز خواهد بود.
    5.3.1.2* نمونه نمایندگی از اسپرینکلرها برای آزمایش طبق 5.3.1.1 باید حداقل از چهار اسپرینکلر یا 1 درصد از تعداد اسپرینکلرها در هر نمونه فردی اسپرینکلر، هرکدام که بیشتر است، تشکیل شده باشد.

    5.3.1.3 هرگاه یکی از اسپرینکلرها در یک نمونه نمایندگی نتواند شرایط آزمایش را برآورده کند، تمام اسپرینکلرهای موجود در ناحیه‌ای که توسط آن نمونه نمایندگی می‌شود باید تعویض شوند.
    5.3.1.3.1 به تولیدکنندگان مجاز است که تغییراتی در اسپرینکلرهای خود در میدان با استفاده از دستگاه‌های فهرست‌شده انجام دهند که عملکرد اصلی را مطابق با لیست بازمی‌گرداند، در صورتی که برای مقام مسئول قابل قبول باشد.
    5.3.2 اسپرینکلرهای برقی.
    5.3.2.1 اسپرینکلرهای برقی باید طبق الزامات سازنده آزمایش شوند.
    5.3.2.2 آزمایش فعال‌سازی الکترونیکی و نظارت باید مطابق با الزامات سازنده و NFPA 72 یا کد هشدار آتش محلی باشد.
    5.3.3 دستگاه‌های هشدار آب.
    5.3.3.1 دستگاه‌های هشدار آب مکانیکی، از جمله اما نه محدود به زنگ‌های موتور آب، باید هر سه ماه یکبار آزمایش شوند.
    5.3.3.2* دستگاه‌های هشدار آب نوع وانی و نوع سوئیچ فشار باید هر شش ماه یکبار آزمایش شوند.
    5.3.3.3 آزمایش دستگاه‌های هشدار آب نوع سوئیچ فشار در سیستم‌های لوله‌های تر باید از طریق باز کردن اتصال آزمایش بازرسان انجام شود.
    5.3.3.3.1 در صورتی که شرایط یخبندان یا سایر شرایط استفاده از اتصال آزمایش بازرسان را منع کند، استفاده از اتصال بای‌پس مجاز خواهد بود.
    5.3.3.4 به جز در موارد مجاز در 5.3.3.4.1، آزمایش دستگاه‌های هشدار آب نوع وانی در سیستم‌های لوله‌های تر باید از طریق جریان آبی معادل جریان خارج از کوچکترین اسپرینکلر با عامل k (یا کوچک‌تر) از سوئیچ جریان انجام شود.
    5.3.3.4.1 یک دستگاه هشدار آب نوع وانی که با ویژگی تست خودکار یکپارچه فهرست‌شده باشد و قادر به تأیید وجود آب در محل دستگاه هشدار آب و عملکرد دستگاه هشدار آب و زنگ باشد، مجاز است که استفاده شود.
    5.3.3.4.2 دستگاه‌های هشدار آب نوع وانی که هر شش ماه یکبار با استفاده از آب گردش‌دهی یا طبق توضیحات 5.3.3.4.1 آزمایش می‌شوند، باید با باز کردن اتصال آزمایش بازرسان در حداقل یک بار هر 3 سال آزمایش شوند.
    5.3.3.5 پمپ‌های آتش‌نشانی نباید در طول آزمایش از سرویس خارج شوند، مگر اینکه دائماً توسط پرسنل واجد شرایط نظارت شوند یا تمام روش‌های اصلاحات در فصل 15 دنبال شوند.
    5.3.4* سیستم‌های ضدیخ. سالانه، قبل از آغاز شرایط یخبندان، محلول ضدیخ باید با استفاده از روش زیر آزمایش شود:
    (1) با استفاده از تابلو اطلاعات ضدیخ مورد نیاز در 4.1.10، سوابق نصب، سوابق نگهداری، اطلاعات مالک، آزمایش‌های شیمیایی، یا سایر منابع معتبر اطلاعات، نوع ضدیخ در سیستم باید تعیین شود و در صورت لزوم یکی از موارد (الف) یا (ب) انجام شود:
    (الف) اگر مشخص شود که ضدیخ از نوعی است که دیگر مجاز نیست، سیستم باید کاملاً تخلیه شود و ضدیخ با محلول قابل قبول جایگزین شود.

    (ب) اگر نوع ضدیخ نتواند به‌طور قابل اعتمادی تعیین شود، سیستم باید کاملاً تخلیه شده و ضدیخ با محلول قابل قبول طبق 5.3.4.4 جایگزین شود.
    (2) اگر ضدیخ طبق 5.3.4(1)(الف) و 5.3.4(1)(ب) تعویض نشود، نمونه‌های آزمایش باید از بالای هر سیستم و از پایین هر سیستم به شرح زیر گرفته شوند:
    (الف) اگر دورترین بخش سیستم نزدیک به بالای سیستم یا پایین سیستم نباشد، یک نمونه اضافی باید از دورترین بخش گرفته شود.
    (ب) اگر اتصال به لوله‌های تأمین آب نزدیک به بالای سیستم یا پایین سیستم نباشد، یک نمونه اضافی باید از اتصال به لوله‌های تأمین آب گرفته شود.
    (3) گرانروی خاص هر محلول باید با استفاده از هیدرومتر با مقیاس مناسب یا رفراکتومتر با مقیاس کالیبره‌شده برای محلول ضدیخ بررسی شود.
    (4) اگر هر یک از نمونه‌ها غلظتی بیش از مقدار مجاز در 5.3.4.4 نشان دهد، سیستم باید تخلیه شده و دوباره با محلول جدید قابل قبول پر شود.
    (5) اگر غلظتی بیشتر از آنچه که در حال حاضر طبق 5.3.4.4 مجاز است برای جلوگیری از یخ‌زدگی مایع ضروری بوده باشد، روش‌های جایگزین برای جلوگیری از یخ‌زدگی لوله باید استفاده شود.
    5.3.4.1 محلول ضدیخ باید در دورترین نقطه خود و جایی که با سیستم لوله‌های تر ارتباط دارد آزمایش شود.
    5.3.4.2 در جایی که ظرفیت سیستم‌های ضدیخ بیشتر از 150 گالن (568 لیتر) باشد، آزمایش‌ها باید در یک نقطه اضافی برای هر 100 گالن (379 لیتر) انجام شود.
    5.3.4.2.1 اگر نتایج نشان‌دهنده نقطه انجماد اشتباه در هر نقطه از سیستم باشد، سیستم باید تخلیه شده و دوباره با ضدیخ جدید مخلوط‌شده پر شود.
    5.3.4.2.2 برای محلول‌های مخلوط‌شده، دستورالعمل‌های سازنده باید برای تعداد نقاط آزمایش و فرآیند پرکردن مجدد مجاز باشد.
    5.3.4.3 استفاده از محلول‌های ضدیخ باید مطابق با مقررات بهداشتی ایالتی و محلی باشد.
    5.3.4.3.1* لوله‌ها و اتصالات اسپرینکلر CPVC فهرست‌شده باید فقط با گلیسرین از یخ‌زدگی محافظت شوند.
    5.3.4.3.1.1 استفاده از دی‌اتیلن، اتیلن یا پروپیلن گلیکول‌ها به‌طور خاص ممنوع است.
    5.3.4.4 به جز در موارد مجاز در 5.3.4.4.1 و 5.3.4.4.3، تمامی سیستم‌های ضدیخ باید از محلول‌های ضدیخ فهرست‌شده استفاده کنند.
    5.3.4.4.1* برای سیستم‌های نصب‌شده قبل از 30 سپتامبر 2012، محلول‌های ضدیخ فهرست‌شده تا 30 سپتامبر 2022 مورد نیاز نخواهند بود، مشروط بر اینکه یکی از شرایط زیر برقرار باشد:
    (1) * غلظت محلول ضدیخ باید محدود به 30 درصد پروپیلن گلیکول به‌صورت حجمی یا 38 درصد گلیسرین به‌صورت حجمی باشد.
    (2) * سیستم‌های ضدیخ با غلظت‌های بیش از 30 درصد اما نه بیشتر از 40 درصد پروپیلن گلیکول به‌صورت حجمی و 38 درصد اما نه بیشتر از 50 درصد گلیسرین به‌صورت حجمی مجاز خواهند بود، بر اساس ارزیابی ریسک قطعی تایید‌شده که توسط یک شخص واجد شرایط تایید‌شده توسط مقام مسئول تهیه شده است.

    5.3.4.4.2 محلول‌های جدیدی که معرفی می‌شوند باید محلول‌های ضدیخ از نوع مخلوط‌شده در کارخانه (شیمیایی خالص یا 96.5 درصد مطابق با داروشناسی ایالات متحده) باشند.
    5.3.4.4.3 محلول‌های ضدیخ مخلوط‌شده از پروپیلن گلیکول که غلظتی بیش از 30 درصد به‌صورت حجمی دارند، برای استفاده با اسپرینکلرهای ESFR مجاز هستند، مشروط بر اینکه اسپرینکلرهای ESFR برای چنین استفاده‌ای در یک کاربرد خاص فهرست‌شده باشند.
    5.4 نگهداری.
    5.4.1 اسپرینکلرها.
    5.4.1.1 در صورتی که یک اسپرینکلر به هر دلیلی برداشته شود، نباید دوباره نصب شود.
    5.4.1.2* اسپرینکلرهای تعویضی باید ویژگی‌های مناسب برای کاربرد مورد نظر را داشته باشند که شامل موارد زیر است:
    (1) نوع
    (2) اندازه سوراخ و ضریب K
    (3) درجه حرارت
    (4) پوشش، در صورت وجود
    (5) نوع دفییکتور (مثلاً ایستاده، آویز، دیواری)
    (6) الزامات طراحی
    5.4.1.2.1* اسپرینکلرهای پاششی مجاز هستند تا اسپرینکلرهای قدیمی را تعویض کنند.
    5.4.1.2.2* در صورتی که اسپرینکلرهای مسکونی که قبل از سال 2003 تولید شده و دیگر از سوی سازنده در دسترس نیستند، و طراحی چگالی آنها کمتر از 0.05 گالن در دقیقه در هر فوت مربع (204 میلی‌متر در دقیقه) باشد، می‌توان از اسپرینکلر مسکونی با ضریب K معادل (± 5 درصد) استفاده کرد، مشروط بر اینکه ناحیه پوششفعلی برای اسپرینکلر تعویضی تجاوز نشود.
    5.4.1.2.3 اسپرینکلرهای تعویضی برای اسکله‌ها و دکل‌ها باید با استاندارد NFPA 307 مطابقت داشته باشند.
    5.4.1.3 فقط از اسپرینکلرهای جدید و فهرست‌شده برای تعویض اسپرینکلرهای موجود استفاده شود.
    5.4.1.4* اسپرینکلرهای ویژه و سریع‌العمل تعریف‌شده توسط NFPA 13 باید با اسپرینکلرهایی با همان اندازه سوراخ، دامنه دما، ویژگی‌های واکنش حرارتی و ضریبK تعویض شوند.
    5.4.1.5* حداقل شش اسپرینکلر یدکی باید در محل نگهداری شود تا هر اسپرینکلری که عمل کرده یا به‌گونه‌ای آسیب دیده باشد، به‌سرعت تعویض شود.
    5.4.1.5.1 اسپرینکلرها باید با انواع و درجه حرارت‌های اسپرینکلرهای موجود در ملک همخوانی داشته باشند.
    5.4.1.5.2 موجودی اسپرینکلرهای یدکی باید در کابینتی نگهداری شود که دمای آن در هیچ زمانی از حداکثر دمای سقف‌های مشخص‌شده در جدول 5.4.1.5.2 برای هر یک از اسپرینکلرهای داخل کابینت تجاوز نکند.
    5.4.1.5.3 در صورتی که اسپرینکلرهای خشک با طول‌های مختلف نصب شده باشند، نیازی به نگهداری اسپرینکلرهای خشک یدکی نیست، مشروط بر اینکه راهی برای بازگشت سیستم به حالت عملیاتی فراهم شود.

    5.4.1.5.4 موجودی اسپرینکلرهای یدکی باید شامل تمام انواع و درجه‌های اسپرینکلر نصب‌شده باشد و به شرح زیر باشد:
    (1) برای تاسیسات محافظت‌شده با کمتر از 300 اسپرینکلر حداقل 6 اسپرینکلر
    (2) برای تاسیسات محافظت‌شده با 300 تا 1000 اسپرینکلر حداقل 12 اسپرینکلر
    (3) برای تاسیسات محافظت‌شده با بیش از 1000 اسپرینکلر حداقل 24 اسپرینکلر
    5.4.1.5.5* یک آچار اسپرینکلر مطابق با مشخصات سازنده اسپرینکلر باید برای هر نوع اسپرینکلر نصب‌شده در کابینت قرار داده شود تا برای برداشتن و نصب اسپرینکلرها در سیستم استفاده شود.
    5.4.1.5.6 فهرستی از اسپرینکلرهای نصب‌شده در ملک باید در کابینت اسپرینکلر نصب شود.
    5.4.1.5.6.1* این فهرست باید شامل موارد زیر باشد:
    (1) شماره شناسایی اسپرینکلر (SIN) در صورت وجود؛ یا سازنده، مدل، سوراخ، نوع دفییکتور، حساسیت حرارتی و درجه فشار
    (2) شرح کلی
    (3) تعداد هر نوع که باید در کابینت نگهداری شود
    (4) تاریخ انتشار یا اصلاح فهرست
    5.4.1.6* اسپرینکلرها نباید به هیچ‌وجه تغییر داده شوند یا هیچ‌گونه زینت، رنگ یا پوشش پس از ارسال از کارخانه تولید اعمال شود.
    5.4.1.7 اسپرینکلرها و نازل‌های اسپری خودکار مورد استفاده برای حفاظت از تجهیزات آشپزی تجاری و سیستم‌های تهویه باید سالانه تعویض شوند.
    5.4.1.7.1 در صورتی که اسپرینکلرهای نوع لامپ خودکار یا نازل‌های اسپری استفاده شوند و در بررسی سالانه هیچ تجمع چربی یا مواد دیگر روی اسپرینکلرها یا نازل‌ها مشاهده نشود، این اسپرینکلرها و نازل‌ها نیازی به تعویض نخواهند داشت.
    N 5.4.1.8 اسپرینکلرهای الکتریکی باید مطابق با الزامات سازنده نگهداری شوند.
    5.4.1.9 پوشش‌های حفاظتی.
    5.4.1.9.1* اسپرینکلرهایی که مناطق اسپری و اتاق‌های میکس را در نواحی کاربرد رزین محافظت می‌کنند و با پوشش‌های حفاظتی نصب شده‌اند، باید همچنان از باقی‌مانده‌های پاشش محافظت شوند تا در صورت بروز آتش‌سوزی، به درستی عمل کنند.

    5.4.1.9.2 اسپرینکلرهایی که همانطور که در 5.4.1.9.1 توضیح داده شده نصب شده‌اند، باید با کیسه‌های سلوفانی با ضخامت 0.003 اینچ (0.076 میلی‌متر) یا کمتر یا کیسه‌های کاغذی نازک محافظت شوند.
    5.4.1.9.3 پوشش‌ها باید به صورت دوره‌ای تعویض شوند تا از تجمع رسوبات سنگین جلوگیری شود.
    5.4.2* سیستم‌های لوله خشک. سیستم‌های لوله خشک باید در تمام اوقات خشک نگه داشته شوند.
    5.4.2.1 در طول هوای غیر یخ‌زدگی، سیستم لوله خشک می‌تواند مرطوب بماند، در صورتی که تنها گزینه دیگر خارج کردن سیستم از سرویس باشد تا زمانی که قطعات مورد نیاز یا در حین فعالیت‌های تعمیراتی برسد.
    5.4.2.2 فضاهای یخچالی یا سایر نواحی داخل ساختمان که دما در آن‌ها در 40°F (4°C) یا کمتر نگه داشته می‌شود، نباید اجازه داده شود که مرطوب بمانند.
    5.4.2.3 خشک‌کن‌های هوا باید مطابق با دستورالعمل‌های سازنده نگهداری شوند.
    5.4.2.4 کمپرسورهایی که در ارتباط با سیستم‌های آبیاری لوله خشک استفاده می‌شوند، باید با توجه به دستورالعمل‌های سازنده و همچنین فصل 13 بازرسی، تست و نگهداری شوند.
    5.4.3* سیستم‌های دریایی. سیستم‌های آبیاری که معمولاً با استفاده از آب شیرین به عنوان منبع نگهداری می‌شوند، باید پس از ورود آب خام به سیستم، تخلیه و دوباره با آب شیرین پر شوند، سپس دوباره تخلیه و با آب شیرین پر شوند.
    5.5 الزامات عملکرد اجزا.
    5.5.1 هرگاه یک جزء از سیستم آبیاری تنظیم، تعمیر، بازسازی یا تعویض شود، اقدامات لازم طبق جدول 5.5.1 باید انجام شود.
    5.5.2 در صورتی که استاندارد نصب اصلی با استاندارد ذکر شده متفاوت باشد، استفاده از استاندارد نصب مناسب مجاز است.
    5.5.3 این اقدامات نیازی به بررسی طراحی ندارند که خارج از محدوده این استاندارد است.

  • نصب لوله‌کشی، شیرآلات و ملحقات سیستم اسپرینکلر

    ماخذ:NFPA-13 بخش 16 نصب لوله‌کشی، شیرآلات و ملحقات

    16.1 الزامات پایه
    16.1.1* شیرآلات و گیج‌های سیستم باید قابل دسترسی برای عملیات، بازرسی، آزمایش و نگهداری باشند.
    16.1.2 مواد و اجزا باید مطابق با اطلاعات سازگاری مواد که به عنوان بخشی از فهرست یا اطلاعات منتشر شده توسط سازنده در دسترس است، نصب شوند.
    16.1.3 اجزای بازسازی‌شده.
    16.1.3.1 استفاده از شیرآلات و دستگاه‌های بازسازی‌شده به عنوان تجهیزات جایگزین در سیستم‌های موجود مجاز خواهد بود.
    16.1.3.2 استفاده از اسپرینکلرهای بازسازی‌شده برای استفاده در هیچ سیستم جدید یا موجود مجاز نخواهد بود.

    16.2 نصب اسپرینکلر
    16.2.1 تنها اسپرینکلرهای جدید باید نصب شوند.
    16.2.1.1 هنگامی که یک اسپرینکلر از یک اتصال یا خروجی جوش‌خورده جدا می‌شود، نباید دوباره نصب شود مگر اینکه طبق 16.2.1.1.1 مجاز باشد.
    16.2.1.1.1 اسپرینکلرهای خشک می‌توانند طبق دستورالعمل‌های نصب و نگهداری سازنده دوباره نصب شوند.
    16.2.2* مقاومت در برابر خوردگی.
    16.2.2.1 اسپرینکلرهای مقاوم در برابر خوردگی فهرست‌شده باید در مکان‌هایی که مواد شیمیایی، رطوبت یا سایر بخارات خورنده کافی برای ایجاد خوردگی در این دستگاه‌ها وجود دارد، نصب شوند.
    16.2.2.1.1* مگر اینکه الزامات 16.2.2.1.2 برآورده شود، پوشش‌های مقاوم در برابر خوردگی فقط باید توسط سازنده اسپرینکلر و طبق الزامات 16.2.2.1.2 اعمال شوند.
    16.2.2.1.2 هرگونه آسیب به پوشش محافظ که در زمان نصب رخ دهد، باید فوراً اصلاح شود و تنها با پوشش‌های تولید شده توسط سازنده اسپرینکلر و به روش‌های تأیید شده انجام شود به‌طوری که هیچ بخشی از اسپرینکلر پس از اتمام نصب در معرض نخواهد بود.
    16.2.3 رنگ‌آمیزی.
    16.2.3.1 در صورتی که اسپرینکلرها توسط غیر از سازنده اسپرینکلر رنگ‌آمیزی شده باشند، باید با اسپرینکلرهای جدید فهرست‌شده با ویژگی‌های مشابه، شامل ضریب K، واکنش حرارتی و توزیع آب، تعویض شوند.
    16.2.3.2 در صورتی که صفحه‌های پوشاننده روی اسپرینکلرهای پنهان توسط غیر از سازنده اسپرینکلر رنگ‌آمیزی شده باشند، باید صفحه پوشاننده تعویض شود.
    16.2.4 پوشش‌های محافظتی.
    16.2.4.1 اسپرینکلرهایی که مناطق اسپری و اتاق‌های مخلوط‌کننده در نواحی کاربرد رزین را محافظت می‌کنند، باید در برابر باقی‌مانده‌های اسپری اضافی محافظت شوند تا در صورت وقوع آتش‌سوزی عمل کنند.
    16.2.4.2* در جایی که طبق 16.2.4.1 محافظت شده‌اند، باید از کیسه‌های سلوفانی با ضخامت 0.003 اینچ (0.08 میلی‌متر) یا کمتر یا کیسه‌های کاغذی نازک استفاده شود.
    16.2.4.3 اسپرینکلرهایی که رنگ‌آمیزی یا پوشش داده شده‌اند باید طبق الزامات 16.2.3 تعویض شوند.

    16.2.5 اسکاشن‌ها و صفحه‌های پوشاننده
    16.2.5.1* صفحات، اسکاشن‌ها یا دستگاه‌های دیگری که برای پوشاندن فضای حلقوی اطراف اسپرینکلر استفاده می‌شوند، باید فلزی باشند یا برای استفاده در اطراف اسپرینکلر فهرست شده باشند.
    16.2.5.2* اسکاشن‌هایی که با اسپرینکلرهای فرورفته، نوع توکار یا پنهان استفاده می‌شوند، باید بخشی از مجموعه اسپرینکلر فهرست‌شده باشند.
    16.2.5.3 صفحه‌های پوشاننده‌ای که با اسپرینکلرهای پنهان استفاده می‌شوند، باید بخشی از مجموعه اسپرینکلر فهرست‌شده باشند.
    16.2.5.4 استفاده از درزگیر یا چسب برای مهر و موم کردن نفوذ یا چسباندن اجزای اسکاشن فرورفته یا صفحه پوشاننده پنهان مجاز نخواهد بود.

    16.2.6 اسپرینکلرهایی که در معرض آسیب مکانیکی هستند باید با محافظ‌های فهرست‌شده محافظت شوند.

    16.2.7 موجودی اسپرینکلرهای یدکی
    16.2.7.1* تأمین حداقل شش اسپرینکلر یدکی باید در محل نگهداری شود به طوری که هر اسپرینکلری که عمل کرده یا به هر نحوی آسیب دیده باشد، به سرعت جایگزین شود.
    16.2.7.2 اسپرینکلرها باید با انواع و درجه حرارتی اسپرینکلرهای موجود در ملک مطابقت داشته باشند.
    16.2.7.3 اسپرینکلرها باید در یک کابینت نگهداری شوند که در آن دما هیچ‌گاه از دمای سقفی حداکثر مشخص شده در جدول 7.2.4.1 برای هر یک از اسپرینکلرها در داخل کابینت تجاوز نکند.
    16.2.7.4 در صورتی که اسپرینکلرهای خشک با طول‌های مختلف نصب شده باشند، اسپرینکلرهای خشک یدکی لازم نخواهد بود، به شرطی که وسیله‌ای برای بازگرداندن سیستم به وضعیت عملیاتی فراهم شده باشد.
    16.2.7.5 موجودی اسپرینکلرهای یدکی باید شامل تمام انواع و درجه‌ها نصب شده باشد و به شرح زیر باشد:
    (1) برای تأسیسات محافظت‌شده با کمتر از 300 اسپرینکلر حداقل ششاسپرینکلر
    (2) برای تأسیسات محافظت‌شده با 300 تا 1000 اسپرینکلر حداقل 12 اسپرینکلر
    (3) برای تأسیسات محافظت‌شده با بیش از 1000 اسپرینکلر حداقل 24 اسپرینکلر
    16.2.7.6* یک آچار اسپرینکلر طبق مشخصات سازنده اسپرینکلر باید در کابینت برای هر نوع اسپرینکلر نصب‌شده فراهم شود تا برای برداشتن و نصب اسپرینکلرها در سیستم استفاده شود.
    16.2.7.7 فهرستی از اسپرینکلرهای نصب‌شده در ملک باید در کابینت اسپرینکلر نصب شود.
    16.2.7.7.1* فهرست باید شامل موارد زیر باشد:
    (1) شماره شناسایی اسپرینکلر (SIN) در صورت وجود؛ یا سازنده، مدل، ضریب K، نوع دفیلتور، حساسیت حرارتی و رتبه‌بندی فشار
    (2) شرح کلی
    (3) تعداد هر نوع که باید در کابینت موجود باشد
    (4) تاریخ انتشار یا اصلاح فهرست

    16.3 نصب لوله‌کشی
    16.3.1 عمومی
    16.3.1.1 لوله‌های فولادی باید مطابق با 16.3.2، 16.3.3 یا 16.3.4 باشند.
    16.3.1.2 لوله مسی باید مطابق با 16.3.5 باشد.

    16.3.1.3 لوله غیر فلزی باید مطابق با 16.3.9 باشد.
    16.3.1.4 لوله برنجی باید مطابق با 16.3.6 باشد.
    16.3.1.5 لوله فولاد ضد زنگ باید مطابق با 16.3.7 باشد.

    16.3.2 لوله فولادی جوش‌خورده یا رول‌گروو شده*
    هنگامی که لوله فولادی که در جدول 7.3.1.1 ذکر شده است استفاده می‌شود و با جوش‌کاری مطابق با 7.5.2 یا با لوله و اتصالات رول‌گروو شده مطابق با 7.5.3 به هم متصل می‌شود، حداقل ضخامت دیواره اسمی برای فشارهای تا 300 psi (21 bar) باید طبق جدول 10 برای اندازه لوله‌های تا 5 اینچ (125 میلی‌متر)، 0.134 اینچ (3.4 میلی‌متر) برای لوله‌های 6 اینچ (150 میلی‌متر)، 0.188 اینچ (4.8 میلی‌متر) برای لوله‌های 8 و 10 اینچ (200 و 250 میلی‌متر) و 0.330 اینچ (8.4 میلی‌متر) برای لوله‌های 12 اینچ (300 میلی‌متر) باشد.

    16.3.3 لوله فولادی رزوه‌دار
    هنگامی که لوله فولادی که در جدول 7.3.1.1 ذکر شده است با اتصالات رزوه‌دار مطابق با 7.5.1 یا با اتصالاتی که با لوله‌های دارای شیارهای بریده‌شده استفاده می‌شود، به هم متصل می‌شود، حداقل ضخامت دیواره باید مطابق با لوله‌های جدول 30 برای اندازه‌های 8 اینچ (200 میلی‌متر) و بزرگتر یا لوله‌های جدول 40 برای اندازه‌های کمتر از 8 اینچ (200 میلی‌متر) برای فشارهای تا 300 psi (21 bar) باشد.

    16.3.4 لوله فولادی ویژه فهرست‌شده
    محدودیت‌های فشار و ضخامت دیواره برای لوله فولادی که به‌طور ویژه مطابق با 7.3.3 فهرست شده است، می‌تواند مطابق با الزامات فهرست لوله باشد.

    16.3.5 لوله مسی
    لوله مسی طبق مشخصات استانداردهای ذکر شده در جدول 7.3.1.1 باید دارای ضخامت دیواره نوع K، نوع L یا نوع M باشد که در سیستم‌های اسپرینکلر استفاده می‌شود.

    16.3.6 لوله برنجی
    لوله برنجی طبق جدول 7.3.1.1 باید در وزن استاندارد در اندازه‌های تا 6 اینچ (150 میلی‌متر) برای فشارهای تا 175 psig (12 bar) و در وزن بسیار مقاوم در اندازه‌های تا 8 اینچ (200 میلی‌متر) برای فشارهای تا 300 psig (21 bar) مجاز باشد.

    16.3.7 لوله فولاد ضد زنگ
    لوله فولاد ضد زنگ طبق استانداردهای ذکر شده در جدول 7.3.1.1 باید مطابق با لوله‌های جدول 10S یا 40S باشد.

    16.3.8 خم‌کردن لوله و لوله‌کشی فلزی
    16.3.8.1 خم‌کردن لوله فولادی جدول 10، یا هر لوله فولادی با ضخامت دیواره برابر یا بیشتر از جدول 10 و لوله مسی نوع K و L، مجاز است زمانی که خم‌ها بدون چین‌خوردگی، امواج، تغییر شکل یا کاهش در قطر یا انحرافات قابل توجه از دایره ایجاد شوند.
    16.3.8.2 برای لوله جدول 40 و لوله مسی، حداقل شعاع خم باید شش قطر لوله برای اندازه لوله‌های 2 اینچ (50 میلی‌متر) و کوچکتر و پنج قطر لوله برای اندازه لوله‌های 21/2 اینچ (65 میلی‌متر) و بزرگتر باشد.
    16.3.8.3 برای تمام لوله‌های فولادی دیگر، حداقل شعاع خم باید 12 قطر لوله برای تمام اندازه‌ها باشد.
    16.3.8.4 خم‌کردن لوله و لوله‌های فهرست‌شده باید طبق شرایط فهرست مجاز باشد.

    16.3.9 لوله و لوله‌کشی غیر فلزی
    16.3.9.1 لوله غیر فلزی فهرست‌شده باید مطابق با محدودیت‌های فهرست آن، از جمله دستورالعمل‌های نصب، نصب شود.
    16.3.9.2 زمانی که لوله غیر فلزی در سیستم‌هایی که از لوله فولادی با پوشش ضد خوردگی داخلی استفاده می‌کنند، استفاده می‌شود، پوشش لوله فولادی باید برای سازگاری با مواد لوله غیر فلزی فهرست‌شده باشد.

    16.3.9.3 هنگامی که لوله غیر فلزی در سیستم‌هایی استفاده می‌شود که از لوله فولادی استفاده می‌کنند که به‌طور داخلی با ضد خوردگی پوشش داده نشده است، هیچ ارزیابی اضافی لازم نخواهد بود.

    16.3.9.4* هنگامی که لوله غیر فلزی در سیستم‌هایی که از لوله فولادی استفاده می‌کنند، استفاده می‌شود، روغن‌های برش و روان‌کننده‌های استفاده‌شده برای ساخت لوله فولادی باید با مواد لوله غیر فلزی مطابق با 16.1.2 سازگار باشند.

    16.3.9.5 مواد ضد حریق که برای استفاده در نفوذهای لوله غیر فلزی طراحی شده‌اند باید با مواد لوله غیر فلزی مطابق با 16.1.2 سازگار باشند.

    16.3.9.6 لوله غیر فلزی فهرست‌شده برای اشغال‌های خطر کم باید در اتاق‌های خطر معمولی در اشغال‌های خطر کم که مساحت اتاق بیش از 400 فوت مربع (37 متر مربع) نباشد، نصب شود.

    16.3.9.6.1 لوله غیر فلزی که مطابق با 16.3.9.6 نصب شده است، باید مجاز به نصب به‌صورت نمایان باشد، مطابق با فهرست.

    16.3.9.6.2 زمانی که لوله غیر فلزی که مطابق با 16.3.9.6 نصب شده است، اسپرینکلرها را در یک گاراژ خصوصی در واحد مسکونی که مساحت آن از 1000 فوت مربع (93 متر مربع) بیشتر نباشد تأمین می‌کند، باید مجاز باشد که از محفظه گاراژ با حداقل همان پوشش دیوار یا سقفی که توسط کد ساختمان قابل اجرا لازم است محافظت شود.

    16.3.9.7 خم‌کردن لوله یا لوله‌کشی غیر فلزی فهرست‌شده باید طبق شرایط فهرست مجاز باشد.

    16.3.10 لوله و لوله‌کشی فلزی فهرست‌شده
    16.3.10.1 لوله یا لوله‌ای که فقط برای اشغال‌های خطر کم فهرست شده باشد، باید در اتاق‌های خطر معمولی در اشغال‌های خطر کم که مساحت اتاق بیش از 400 فوت مربع (37 متر مربع) نباشد، نصب شود.

    16.3.10.1.1 لوله یا لوله‌ای که مطابق با 16.3.10.1 نصب شده باشد، باید مجاز به نصب به‌صورت نمایان باشد، مطابق با فهرست.

    16.3.10.2 خم‌کردن لوله و لوله‌کشی فهرست‌شده باید طبق شرایط فهرست مجاز باشد.

    16.3.11 خم‌های برگشتی
    16.3.11.1 مگر اینکه الزامات 16.3.11.3، 16.3.11.4 یا 16.3.11.5 برآورده شود، خم‌های برگشتی باید در جایی استفاده شوند که اسپرینکلرهای آویزان از منبع آب خام، برکه‌های آسیاب یا مخازن باز تأمین می‌شوند.

    16.3.11.2 خم‌های برگشتی باید به بالای خطوط انشعاب متصل شوند تا از تجمع رسوب در نازل‌های قطره‌ای جلوگیری شود، مطابق با شکل 16.3.11.2.

    16.3.11.3 خم‌های برگشتی برای سیستم‌های دلوج لازم نیستند.

    16.3.11.4 خم‌های برگشتی برای سیستم‌هایی که از اسپرینکلرهای خشک آویزان استفاده می‌کنند، لازم نیستند.

    16.3.11.5 خم‌های برگشتی برای سیستم‌های لوله مرطوب که در آن اسپرینکلرها با ضریب K-11.2 (160) یا بزرگتر استفاده می‌شوند، لازم نیستند.

    16.3.12 لوله‌کشی به اسپرینکلرها در زیر سقف‌ها
    16.3.12.1* در نصب‌های جدید که انتظار می‌رود اسپرینکلرها را در زیر سقف تأمین کنند، باید خروجی‌های حداقل 1 اینچ (25 میلی‌متر) فراهم شود.

    2Q==

    16.3.12.2* در نصب‌های جدید، مجاز است که خروجی‌های حداقل 1 اینچ (25 میلی‌متر) با بوش‌های شش‌ضلعی برای سازگاری با اسپرینکلرهایی که به‌طور مستقیم به اتصالات خط انشعاب متصل شده‌اند، فراهم شود تا امکان اصلاحات سیستم در آینده فراهم شود.

    16.4 حفاظت از لوله‌کشی

    16.4.1 حفاظت لوله‌کشی در برابر یخ‌زدگی

    16.4.1.1* هنگامی که هر قسمتی از سیستم در معرض یخ‌زدگی قرار دارد و دما به‌طور قابل اعتماد نمی‌تواند در 40°F (4°C) یا بالاتر نگه داشته شود، سیستم باید به‌صورت سیستم لوله خشک یا پیش‌عملیاتی نصب شود.

    16.4.1.1.1 الزامات 16.4.1.1 در جایی که روش‌های جایگزین جلوگیری از یخ‌زدگی مطابق با یکی از روش‌های شرح‌داده‌شده در 16.4.1.2 تا 16.4.1.4.1 فراهم شده باشد، اعمال نمی‌شود.

    16.4.1.2 مناطق بدون گرمایش مجاز هستند که توسط سیستم‌های ضدیخ یا سیستم‌های دیگر که به‌طور خاص برای این منظور فهرست شده‌اند، محافظت شوند.

    16.4.1.3 زمانی که لوله‌های تأمین آب پر از آب، لوله‌های ایستاده، لوله‌های ایستاده سیستم، یا لوله‌های اصلی تغذیه از مناطق باز، اتاق‌های سرد، راهروها یا مناطق دیگر که در معرض دماهای زیر 40°F (4°C) هستند، عبور می‌کنند، لوله مجاز است که با پوشش‌های عایق، پوشش‌های ضد یخ یا روش‌های دیگر برای حفظ دمای حداقل بین 40°F و 120°F (4°C و 49°C) در برابر یخ‌زدگی محافظت شود.

    16.4.1.4 سیستم‌های ردیابی حرارت فهرست‌شده مجاز هستند که طبق 16.4.1.4.1 و 16.4.1.4.2 استفاده شوند.

    16.4.1.4.1 زمانی که برای محافظت از خطوط انشعاب استفاده می‌شوند، سیستم ردیابی حرارت باید به‌طور خاص برای استفاده در خطوط انشعاب فهرست شده باشد.

    16.4.1.4.2 نظارت الکتریکی بر سیستم ردیابی حرارت باید تأیید قطعی فراهم کند که مدار انرژی‌دهی شده است.

    16.4.1.5 لوله‌کشی پر از آب مجاز است که در مناطقی که دما کمتر از 40°F (4°C) است نصب شود، زمانی که محاسبات از دست دادن گرما توسط یک مهندس حرفه‌ای تأیید کند که سیستم یخ نمی‌زند.

    16.4.2 حفاظت از لوله‌کشی در برابر خوردگی*

    16.4.2.1* زمانی که شرایط خوردگی به دلیل رطوبت یا بخارات مواد شیمیایی خورنده یا هر دو شناخته شده باشد، باید از اتصالات، لوله‌ها و آویزهای خاصی که در برابر خوردگی مقاوم هستند استفاده شود، یا یک پوشش حفاظتی باید بر روی تمام سطوح نمایان لوله‌کشی سیستم اسپرینکلر اعمال شود.

    16.4.2.2 زمانی که تأمین آب یا شرایط محیطی به‌طور خاص دارای ویژگی‌های خورنده غیرمعمول هستند، لوله‌کشی باید دارای نسبت مقاومت به خوردگی (CRR) معادل 1 یا بیشتر باشد و سیستم باید طبق 5.1.5 درمان شود.

    16.4.2.3 زمانی که شرایط خوردگی وجود داشته باشد یا لوله‌کشی در معرض شرایط جوی قرار گیرد، باید از انواع لوله‌ها، اتصالات و آویزهای مقاوم در برابر خوردگی یا پوشش‌های مقاوم در برابر خوردگی استفاده شود.

    16.4.2.4 زمانی که لوله‌کشی فولادی زیرزمینی استفاده می‌شود، باید لوله‌ها در برابر خوردگی محافظت شوند.

    16.4.3 حفاظت از لوله‌کشی در مناطق خطرناک*

    16.4.3.1 لوله‌کشی لوله‌های اصلی خدمات خصوصی به‌صورت بالای زمین نباید از مناطق خطرناک عبور کند و باید به‌گونه‌ای قرار گیرد که از آسیب‌های مکانیکی و آتش‌سوزی محافظت شود.

    16.4.3.2 لوله‌کشی لوله‌های اصلی خدمات خصوصی به‌صورت بالای زمین مجاز است که در مناطق خطرناک محافظت‌شده توسط سیستم اسپرینکلر خودکار قرار گیرد.

    16.5 حفاظت از لوله‌های ایستاده در برابر آسیب‌های مکانیکی

    لوله‌های ایستاده اسپرینکلر که در معرض آسیب‌های مکانیکی هستند باید توسط ستون‌های فولادی، موانع بتنی یا سایر روش‌های تاییدشده محافظت شوند.

    16.6 فراهم کردن سیستم‌های شستشو

    16.6.1 تمام سیستم‌های اسپرینکلر باید برای شستشو تنظیم شوند.

    16.6.2 اتصالات قابل‌برداشتن به‌راحتی باید در انتهای تمام لوله‌های اصلی عرضی فراهم شود.

    16.6.3 تمام لوله‌های اصلی عرضی باید در لوله‌هایی با قطر حداقل 1 و 1/4 اینچ (32 میلی‌متر) تمام شوند.

    16.6.4 تمام لوله‌های انشعاب در سیستم‌های شبکه‌ای باید به‌گونه‌ای تنظیم شوند که شستشو را تسهیل کنند.

    16.7 تخلیه هوا*

    دریچه‌ای که توسط 8.1.5 نیاز است باید در نزدیکی نقطه بالایی سیستم قرار گیرد تا هوا از آن قسمت از سیستم توسط یکی از روش‌های زیر خارج شود: (1) شیر دستی، حداقل سایز 1/2 اینچ (15 میلی‌متر) (2) دریچه خودکار تخلیه هوا (3) شیر آزمایش بازرسی از راه دور (4) سایر روش‌های تاییدشده

    16.8 نصب اتصالات

    16.8.1 اتصالات فلزی. (رزرو شده)

    16.8.2 اتصالات غیرفلزی

    16.8.2.1* زمانی که از اتصالات غیرفلزی در سیستم‌هایی استفاده می‌شود که از لوله‌های فولادی پوشش‌دار داخلی استفاده می‌کنند، لوله فولادی باید برای سازگاری با اتصالات غیرفلزی فهرست شده باشد.

    16.8.2.2* زمانی که از اتصالات غیرفلزی در سیستم‌هایی استفاده می‌شود که از لوله‌های فولادی که به‌طور داخلی با بازدارنده‌های خوردگی پوشش داده نشده‌اند استفاده می‌شود، ارزیابی‌های اضافی موردنیاز نیست.

    16.8.2.3 زمانی که از اتصالات غیرفلزی در سیستم‌هایی استفاده می‌شود که از لوله‌های فولادی استفاده می‌کنند، روغن‌های برش و روان‌کننده‌هایی که برای ساخت لوله‌های فولادی استفاده می‌شود باید با مواد اتصالات غیرفلزی سازگار باشند.

    16.8.2.3 لوله فولادی باید با اتصالات غیرفلزی سازگار باشد طبق 16.1.2.

    16.8.2.4 مواد ضد آتش برای استفاده در نفوذات اتصالات غیرفلزی باید از نظر سازگاری با مواد اتصالات غیرفلزی طبق 16.1.2 مورد بررسی قرار گیرند.

    16.8.3 محدودیت‌های فشار اتصالات*

    16.8.3.1 اتصالات ریخته‌گری آهن چدنی با الگوی وزن استاندارد با اندازه 2 اینچ (50 میلی‌متر) و کوچکتر مجاز است در صورتی که فشار از 300 psi (21 bar) بیشتر نشود.

    16.8.3.2 اتصالات آهن malleable با الگوی وزن استاندارد با اندازه 6 اینچ (150 میلی‌متر) و کوچکتر مجاز است در صورتی که فشار از 300 psi (21 bar) بیشتر نشود.

    16.8.3.3 اتصالاتی که با الزامات 16.8.3.1 و 16.8.3.2 مطابقت ندارند باید از نوع اضافی سنگین باشند در صورتی که فشار از 175 psi (12 bar) بیشتر باشد.

    16.8.3.4 اتصالات رزوه‌ای برنجی ریخته‌گری طبق استاندارد ASME B16.15، اتصالات رزوه‌ای آلیاژ مسی ریخته‌گری، کلاس‌های 125 و 250، مجاز است در صورتی که فشار از 200 psi (14 bar) برای اتصالات کلاس 125 و 400 psi (28 bar) برای اتصالات کلاس 250 بیشتر نشود.

    16.8.3.5 اتصالات فهرست شده مجاز است برای فشارهای سیستم تا محدودیت‌های مشخص‌شده در فهرست‌های آن‌ها.

    16.8.4 کوپلینگ‌ها و اتحادیه‌ها*

    16.8.4.1 اتحادیه‌های پیچ‌دار نباید برای لوله‌های بزرگتر از 2 اینچ (50 میلی‌متر) استفاده شوند.

    16.8.4.2 کوپلینگ‌ها و اتحادیه‌های غیر از نوع پیچ‌دار باید از انواع فهرست‌شده به‌طور خاص برای استفاده در سیستم‌های اسپرینکلر باشند.

    16.8.5 کاهش‌دهنده‌ها و واشرها

    16.8.5.1 مگر اینکه الزامات 16.8.5.2 یا 16.8.5.3 برآورده شود، باید از اتصالات کاهش‌دهنده یک‌تکه استفاده شود هرگاه تغییری در اندازه لوله صورت گیرد.

    16.8.5.2 واشرهای شش‌ضلعی یا واشرهای صورت‌دار مجاز هستند در کاهش اندازه سوراخ‌های اتصالات زمانی که اتصالات استاندارد از اندازه مورد نیاز موجود نباشند.

    16.8.5.3 واشرهای شش‌ضلعی که در 16.3.12.2 مجاز هستند، می‌توانند استفاده شوند.

    16.8.5.4 الزامات 16.8.5.1 و 16.8.5.2 برای اتصالات CPVC اعمال نمی‌شود.

    16.8.6 اتصالات توسعه

    16.8.6.1 اتصالات توسعه مجاز است برای استفاده با اسپرینکلرهای K-8.0 یا کوچکتر.

    16.8.6.2 اتصالات توسعه مجاز است برای استفاده با اسپرینکلرها فقط در محل‌های خطر کم و خطر عادی.

    16.8.6.3 قطر داخلی اتصالات توسعه باید همان قطر ورودی نامی اسپرینکلر متصل‌شده باشد.

    16.8.6.4 یک اتصال توسعه تنها با طول حداکثر 2 اینچ (50 میلی‌متر) مجاز است که با اسپرینکلر نصب شود.

    16.8.6.4.1 اتصالات توسعه‌ای که طول بیشتری از 2 اینچ (50 میلی‌متر) دارند نباید نصب شوند مگر اینکه به‌طور خاص فهرست‌شده باشند.

    16.8.6.5 اتصالات توسعه باید در محاسبات هیدرولیکی گنجانده شوند.

    16.8.6.5.1 اتصالات توسعه با اندازه 2 اینچ (50 میلی‌متر) و کوچکتر نیازی به گنجاندن در محاسبات هیدرولیکی ندارند.

    16.8.7 لوله و اتصالات رزوه‌ای.

    16.9 شیرها.

    16.9.1 کلیات.

    16.9.1.1 شیرهای تخلیه و شیرهای آزمایش. شیرهای تخلیه و آزمایش باید تأیید شده باشند.

    16.9.1.2 الزامات فشار شیرها. زمانی که فشار آب از 175 psi (12 bar) بیشتر باشد، باید از شیرهایی استفاده شود که مطابق با رتبه‌بندی فشار آن‌ها باشند.

    16.9.2 شیرهای نوع وافر. شیرهای نوع وافر با اجزایی که از بدنه شیر بیرون زده‌اند باید به‌گونه‌ای نصب شوند که مانعی برای عملکرد دیگر اجزای سیستم ایجاد نکنند.

    16.9.3 شیرهای کنترلی.*

    16.9.3.1 کلیات.*

    16.9.3.1.1 هر سیستم اسپرینکلر باید با یک شیر نشان‌دهنده فهرست‌شده در موقعیتی قابل دسترسی تجهیز شود که به‌گونه‌ای قرار گیرد که همه منابع آب خودکار تأمین آب را کنترل کند.

    16.9.3.1.2 حداقل یک شیر نشان‌دهنده فهرست‌شده باید در هر منبع تأمین آب نصب شود.

    16.9.3.1.3 الزامات 16.9.3.1.2 برای اتصال به آتش‌نشانی اعمال نمی‌شود و نباید هیچ شیر قطع‌کننده‌ای در اتصال آتش‌نشانی وجود داشته باشد.

    16.9.3.2 شیرهای نشان‌دهنده فهرست‌شده. مگر اینکه الزامات 16.9.3.2.1، 16.9.3.2.2، یا 16.9.3.2.3 رعایت شده باشد، همه شیرهایی که اتصالات به منابع آب و لوله‌های تأمین آب به اسپرینکلرها را کنترل می‌کنند باید شیرهای نشان‌دهنده فهرست‌شده باشند.

    16.9.3.2.1 یک شیر دروازه زیرزمینی فهرست‌شده که با یک ستون نشان‌دهنده فهرست‌شده مجهز باشد مجاز است.

    16.9.3.2.2 یک مجموعه شیر کنترل آب فهرست‌شده با نشانگر موقعیت قابل اعتماد که به یک ایستگاه نظارتی از راه دور متصل باشد مجاز است.

    16.9.3.2.3 یک شیر غیرنشان‌دهنده، مانند یک شیر دروازه زیرزمینی با جعبه جاده‌ای تأیید شده که با آچار T کامل باشد، و در صورت پذیرش توسط مقامات مسئول، مجاز است.

    16.9.3.3 نظارت.*

    16.9.3.3.1 شیرهای اتصالات به منابع آب، شیرهای کنترل بخش‌ها و انزوا، و سایر شیرها در لوله‌های تأمین آب به اسپرینکلرها و دیگر سیستم‌های اطفای حریق مبتنی بر آب ثابت باید از طریق یکی از روش‌های زیر تحت نظارت قرار گیرند:

    (1) سرویس سیگنال‌دهی ایستگاه مرکزی، اختصاصی، یا ایستگاه از راه دور
    (2) سرویس سیگنال‌دهی محلی که باعث به صدا درآمدن یک سیگنال صوتی در یک نقطه همیشه حاضر می‌شود
    (3) شیرهایی که در موقعیت صحیح قفل شده‌اند
    (4) شیرهایی که در داخل محفظه‌های حصارکشی‌شده تحت کنترل مالک قرار دارند، در وضعیت باز مهر و موم شده و هر هفته به‌عنوان بخشی از یک روش تأیید شده بازبینی می‌شوند

    16.9.3.3.2 شیرهای کنترل طبقات در ساختمان‌های بلند باید با 16.9.3.3.1(1) یا 16.9.3.3.1(2) مطابقت داشته باشند.

    16.9.3.3.3 الزامات 16.9.3.3.1 برای شیرهای دروازه زیرزمینی با جعبه‌های جاده‌ای اعمال نمی‌شود.

    16.9.3.3.4 زمانی که شیرهای کنترل بالای سر نصب شوند، باید به‌گونه‌ای قرار گیرند که ویژگی نشان‌دهنده از طبقه زیرین قابل مشاهده باشد.

    16.9.3.3.5 یک مجموعه دستگاه پیشگیری از برگشت فهرست‌شده می‌تواند به‌عنوان شیر کنترل در نظر گرفته شود، به شرطی که هر دو شیر کنترل برای استفاده در سیستم آتش‌نشانی فهرست‌شده باشند و نیازی به نصب شیر کنترل اضافی نباشد.

    16.9.3.4* دسترسی به شیرهای کنترل. تمام شیرهای کنترل باید در مکان‌هایی نصب شوند که قابل دسترس و بدون انسداد باشند.

    16.9.3.5 شناسایی شیرهای کنترل. علائم شناسایی باید در هر شیر نصب شوند تا عملکرد و کنترل آن را نشان دهند.

    16.9.4 شیرهای خودکار.

    16.9.4.1 یک شیر نشان‌دهنده فهرست‌شده با کنترل‌های خودکار مجاز است.

    16.9.4.2 یک مجموعه شیر کنترل آب خودکار فهرست‌شده با نشانگر موقعیت قابل اعتماد که به یک ایستگاه نظارتی از راه دور متصل باشد مجاز است.

    16.9.4.3 یک شیر کنترل آب خودکار باید بتواند به‌طور دستی و همچنین به‌طور خودکار عمل کند.

    16.9.5* شیرهای یک‌طرفه.

    16.9.5.1 زمانی که بیش از یک منبع تأمین آب وجود داشته باشد، باید یک شیر یک‌طرفه در هر اتصال نصب شود.

    16.9.5.2 یک دستگاه پیشگیری از برگشت فهرست‌شده به‌عنوان شیر یک‌طرفه در نظر گرفته می‌شود، و نیازی به نصب شیر یک‌طرفه اضافی نیست.

    16.9.5.3 زمانی که مخازن ضربه‌ای با پمپ‌های آتش‌نشانی خودکار استفاده می‌شوند، نیازی به نصب شیر یک‌طرفه در اتصال مخزن ضربه‌ای نیست.

    16.9.5.4 شیرهای یک‌طرفه باید در موقعیت عمودی (جریان به بالا) یا افقی مطابق با فهرست‌شان نصب شوند.

    16.9.5.5* زمانی که یک سیستم لوله‌کشی آتش‌نشانی مرطوب تک با اتصال آتش‌نشانی مجهز است، شیر هشدار به‌عنوان شیر یک‌طرفه در نظر گرفته می‌شود و نیازی به شیر یک‌طرفه اضافی نیست.

    16.9.6* شیرهای کنترل با شیرهای یک‌طرفه.

    16.9.6.1 در اتصالی که به‌عنوان یک منبع تأمین آب عمل می‌کند، باید شیرهای نشان‌دهنده فهرست‌شده یا شیرهای نشان‌دهنده پست در هر دو طرف تمام شیرهای یک‌طرفه مورد نیاز در 16.9.5 نصب شوند.

    16.9.6.2 شیر کنترل خدمات شهری (شیر کنترل غیرنشان‌دهنده) مجاز است که به‌عنوان شیر کنترل در سمت تأمین آب عمل کند.

    16.9.6.3 الزامات 16.9.6.1 برای شیر یک‌طرفه موجود در لوله‌های اتصال آتش‌نشانی اعمال نمی‌شود و نباید هیچ شیر کنترلی در لوله‌های اتصال آتش‌نشانی وجود داشته باشد.

    16.9.6.4 الزامات 16.9.6.1 زمانی که اتصال شهری به‌عنوان تنها منبع خودکار تأمین آب به یک سیستم لوله‌کشی آتش‌نشانی مرطوب عمل می‌کند اعمال نمی‌شود؛ نیازی به شیر کنترل در سمت سیستم از شیر یک‌طرفه یا شیر هشدار یک‌طرفه نیست.

    16.9.6.5* شیرهای کنترل برای مخازن گرانشی. مخازن گرانشی باید دارای شیرهای نشان‌دهنده فهرست‌شده در هر دو طرف شیر یک‌طرفه نصب شوند.

    16.9.7* پمپ‌ها. زمانی که پمپ در یک خانه پمپ قابل اشتعال یا در معرض خطر آتش‌سوزی یا سقوط دیوارها قرار دارد، یا زمانی که یک مخزن به یک خط خدمات آتش‌نشانی خصوصی که از منبع دیگری تأمین می‌شود تخلیه می‌کند، یا شیر یک‌طرفه در اتصال باید در یک گودال قرار گیرد یا شیر کنترل باید از نوع نشان‌دهنده پست باشد و در فاصله ایمن خارج از ساختمان‌ها نصب شود.

    16.9.8 شیرهای کاهش فشار.

    16.9.8.1 در قسمت‌هایی از سیستم‌ها که تمام اجزاء آن‌ها برای فشار بیش از 175 psi (12 bar) فهرست نشده‌اند و امکان وجود فشار آب معمولی (غیر از شرایط آتش) بیش از 175 psi (12 bar) وجود دارد، باید یک شیر کاهش فشار فهرست‌شده نصب شود و فشار خروجی آن نباید از 165 psi (11 bar) بیشتر باشد.

    16.9.8.2 گیج‌های فشار باید در هر دو طرف شیر کاهش فشار، یعنی در طرف ورودی و خروجی نصب شوند.

    16.9.8.3* یک شیر تخلیه فهرست‌شده با اندازه حداقل 12 اینچ (15 mm) باید در طرف خروجی شیر کاهش فشار قرار داده شود، به‌طوری که در فشاری که از فشار مجاز اجزاء سیستم بیشتر نباشد عمل کند.

    16.9.8.4 یک شیر نشان‌دهنده فهرست‌شده باید در طرف ورودی هر شیر کاهش فشار نصب شود، مگر اینکه شیر کاهش فشار الزامات فهرست برای استفاده به‌عنوان یک شیر نشان‌دهنده را برآورده کند.

    16.9.8.5 باید امکاناتی برای انجام آزمایش جریان در پایین‌دست تمام شیرهای کاهش فشار برای تقاضای سیستم آتش‌نشانی فراهم شود.

    16.9.9* شیرهای نشان‌دهنده پست.

    16.9.9.1 زمانی که از شیرهای نشان‌دهنده پست استفاده می‌شود، باید به‌گونه‌ای تنظیم شوند که بالای پست بین 32 اینچ (800 میلی‌متر) تا 40 اینچ (1000 میلی‌متر) بالاتر از سطح نهایی زمین قرار گیرد.

    16.9.9.2 شیرهای نشان‌دهنده پست باید در صورت لزوم در برابر آسیب‌های مکانیکی به‌طور صحیح محافظت شوند.

    16.9.9.3 الزامات 16.9.9.1 برای شیرهای نشان‌دهنده پست دیواری اعمال نمی‌شود.

    16.9.10 شیرها در گودال‌ها.

    16.9.10.1 زمانی که نصب شیر نشان‌دهنده پست امکان‌پذیر نباشد، با اجازه مقام صلاحیت‌دار، شیرها می‌توانند در گودال‌ها نصب شوند.

    16.9.10.2* ساخت گودال شیر.

    16.9.10.2.1 زمانی که از گودال‌های شیر استفاده می‌شود، باید از اندازه کافی برای دسترسی به آن‌ها برای بازرسی، عملیات، آزمایش، نگهداری و حذف تجهیزات نصب‌شده برخوردار باشند.

    16.9.10.2.2 گودال‌های شیر باید به‌گونه‌ای ساخته و ترتیب داده شوند که تجهیزات نصب‌شده از حرکت خاک، یخ‌زدگی و تجمع آب محافظت شوند.

    16.9.10.2.3 مواد مناسب برای ساخت گودال‌های شیر می‌تواند بتن ریخته‌شده یا پیش‌ساخته (با یا بدون تقویت) یا آجر باشد (که بسته به شرایط خاک و اندازه گودال انتخاب می‌شود).

    16.9.10.2.4 مواد دیگر تأیید شده مجاز است که برای ساخت گودال شیر استفاده شوند.

    16.9.10.2.5 در صورتی که سطح آب زیرزمینی پایین باشد و خاک متخلخل باشد، استفاده از سنگ خرد شده یا شن برای کف گودال مجاز است.

    16.9.10.2.6 گودال‌های شیر که در نزدیکی یا در پایه برجک مخزن بلند قرار دارند باید مطابق با NFPA 22 طراحی شوند.

    16.9.10.3 علامت‌گذاری گودال شیر. محل شیر باید به‌طور واضح علامت‌گذاری شود و درپوش گودال باید از هر گونه مانع آزاد باشد.

    16.9.11 مجموعه‌های شیر کنترل طبقات.

    16.9.11.1 ساختمان‌های چندطبقه با ارتفاع بیشتر از دو طبقه باید به شیر کنترل طبقه، شیر یک‌طرفه، شیر تخلیه اصلی و سوئیچ جریان برای ایزوله کردن، کنترل و اعلام جریان آب برای هر طبقه به‌طور جداگانه مجهز شوند.

    16.9.11.2 شیر کنترل طبقه، شیر یک‌طرفه، شیر تخلیه اصلی و سوئیچ جریان که در 16.9.11.1 مورد نیاز است، در جایی که آبپاش‌ها در طبقه بالای یک ساختمان چندطبقه از لوله‌کشی طبقه پایین تأمین می‌شوند، مورد نیاز نیست.

    16.9.11.3 شیر کنترل طبقه، شیر یک‌طرفه، شیر تخلیه اصلی و سوئیچ جریان که در 16.9.11.1 مورد نیاز است، در جایی که مساحت کل تمام طبقات با هم از محدودیت‌های مساحت محافظت سیستم 4.5.1 تجاوز نکند، مورد نیاز نیست.

    16.9.11.4 الزامات 16.9.11 به سیستم‌های خشک در پارکینگ‌ها اعمال نمی‌شود.

    16.9.11.5 در جایی که شیرهای کنترل طبقه/زون فردی فراهم نمی‌شوند، باید یک اتصال فلنجی یا کوپلینگ مکانیکی در ریزر در هر طبقه برای اتصال به لوله‌کشی که مناطق طبقه‌ای با مساحت بیش از 5000 فوت مربع (465 متر مربع) را تأمین می‌کند، استفاده شود.

    16.9.12 شناسایی شیرها.

    16.9.12.1 تمام شیرهای کنترل، تخلیه، تهویه و اتصالات آزمایش باید با علائم شناسایی فلزی یا پلاستیکی مقاوم در برابر شرایط جوی که به‌طور دائم علامت‌گذاری شده‌اند، فراهم شوند.

    16.9.12.2 علامت شناسایی باید با سیم مقاوم در برابر خوردگی، زنجیر یا سایر روش‌های تأیید شده محکم شود.

    16.9.12.3 علامت شیر کنترل باید قسمت ساختمان را که تأمین می‌کند، شناسایی نماید.

    16.9.12.3.1 سیستم‌هایی که بیش از یک شیر کنترل دارند که باید برای کار بر روی یک سیستم یا فضا بسته شوند، باید علائمی داشته باشند که وجود و محل سایر شیرها را نشان دهند.

    16.10 تخلیه.

    16.10.1 عمومی. تمام لوله‌های آبپاش و اتصالات باید به‌گونه‌ای نصب شوند که سیستم قابل تخلیه باشد.

    16.10.2 سیستم‌های لوله‌کشی مرطوب.

    16.10.2.1 در سیستم‌های لوله‌کشی مرطوب، لوله‌های آبپاش باید به‌طور افقی نصب شوند.

    16.10.2.2 لوله‌های محصور باید مطابق با 16.10.5 تخلیه شوند.

    16.10.3 سیستم‌های لوله‌کشی خشک و پیش‌عملیاتی. لوله‌کشی باید به‌گونه‌ای شیب‌دار باشد که تخلیه شود همان‌طور که در 16.10.3.1 تا 16.10.3.3 بیان شده است.

    16.10.3.1 سیستم‌های لوله‌کشی خشک در مناطق غیر یخچالی. در سیستم‌های لوله‌کشی خشک، شاخه‌ها باید حداقل با شیب 1/2 اینچ در هر 10 فوت (4 میلی‌متر/متر) و لوله‌های اصلی باید حداقل با شیب 1/4 اینچ در هر 10 فوت (2 میلی‌متر/متر) در مناطق غیر یخچالی شیب‌دار شوند.

    16.10.3.2 سیستم‌های پیش‌عملیاتی. در سیستم‌های پیش‌عملیاتی، شاخه‌ها باید حداقل با شیب 1/2 اینچ در هر 10 فوت (4 میلی‌متر/متر) و لوله‌های اصلی باید حداقل با شیب 1/4 اینچ در هر 10 فوت (2 میلی‌متر/متر) شیب‌دار شوند.

    16.10.3.3 سیستم‌های لوله‌کشی خشک و پیش‌عملیاتی در مناطق یخچالی. شاخه‌ها باید حداقل با شیب 1/2 اینچ در هر 10 فوت (4 میلی‌متر/متر) و لوله‌های اصلی باید حداقل با شیب 1/2 اینچ در هر 10 فوت (4 میلی‌متر/متر) در مناطق یخچالی شیب‌دار شوند.

    16.10.4 اتصالات تخلیه سیستم، تخلیه اصلی یا تخلیه بخش.

    16.10.4.1 تدابیر مناسبی باید برای تخلیه صحیح تمام بخش‌های سیستم فراهم شود.

    16.10.4.2 اتصالات تخلیه برای ریزرهای تأمین سیستم و لوله‌های اصلی باید مطابق با جدول 16.10.4.2 سایز شوند.

    16.10.4.3 در جایی که یک شیر کنترل بخش یا طبقه داخلی فراهم است، باید یک اتصال تخلیه با حداقل اندازه مطابق با جدول 16.10.4.2 برای تخلیه آن بخش از سیستم که توسط شیر کنترل بخش کنترل می‌شود، فراهم شود.

    16.10.4.4 تخلیه‌ها باید به بیرون یا به یک اتصال تخلیه که قادر به مدیریت جریان تخلیه باشد، تخلیه شوند.

    16.10.4.5 برای آن دسته از تخلیه‌ها که برای شیرهای کاهش فشار استفاده می‌شوند، تخلیه، اتصال تخلیه و تمام لوله‌های تخلیه پایین‌دست باید به‌گونه‌ای سایز شوند که حداقل جریان مورد نیاز سیستم تأمین‌شده توسط شیر کاهش فشار را فراهم کنند.

    16.10.4.6 اتصالات آزمایش تخلیه اصلی.

    16.10.4.6.1 اتصالات آزمایش تخلیه اصلی باید در مکان‌هایی فراهم شوند که امکان آزمایش جریان آب و اتصالات تأمین سیستم وجود داشته باشد.

    16.10.4.6.2 اتصالات آزمایش تخلیه اصلی باید به‌گونه‌ای نصب شوند که شیر به‌طور کامل باز شود تا زمان کافی برای آزمایش صحیح بدون ایجاد آسیب آبی فراهم گردد.

    16.10.4.6.3 اتصالات تخلیه اصلی باید مطابق با 16.10.4.2 سایز شوند.

    16.10.4.7 اتصالات آزمایش که توسط 16.10.4.6 الزامی است، می‌توانند به‌عنوان اتصالات تخلیه اصلی استفاده شوند.

    16.10.4.8 در جایی که اتصالات تخلیه برای شیرهای کنترل طبقه به یک لوله تخلیه مشترک متصل می‌شوند، لوله تخلیه باید یک سایز بزرگ‌تر از هر اتصال تخلیه باشد که به آن متصل می‌شود.

    16.10.4.9 در جایی که در معرض یخ‌زدگی قرار دارند، حداقل 4 فوت (1.2 متر) لوله تخلیه باز باید در یک ناحیه گرم بین شیر تخلیه و دیوار خارجی قرار گیرد زمانی که لوله تخلیه از دیوار به بیرون منتقل می‌شود.

    Z

    16.10.5 تخلیه‌های کمکی.

    16.10.5.1 تخلیه‌های کمکی باید در مکان‌هایی فراهم شوند که تغییر در جهت لوله‌کشی مانع از تخلیه لوله‌های سیستم از طریق شیر تخلیه اصلی می‌شود.

    16.10.5.2 تخلیه‌های کمکی برای سیستم‌های لوله‌کشی مرطوب و سیستم‌های پیش‌عملیاتی در مناطقی که در معرض یخ‌زدگی نیستند.

    16.10.5.2.1 در صورتی که ظرفیت بخش‌های محصور شده جداشده لوله‌ها 50 گالن (200 لیتر) یا بیشتر باشد، تخلیه کمکی باید از یک شیر با سایز حداقل 1 اینچ (25 میلی‌متر) تشکیل شود که به یک مکان قابل دسترسی لوله‌کشی شده باشد.

    16.10.5.2.2 در صورتی که ظرفیت بخش‌های محصور شده جداشده لوله‌ها بیشتر از 5 گالن (20 لیتر) و کمتر از 50 گالن (200 لیتر) باشد، تخلیه کمکی باید از یک شیر 3/4 اینچ (20 میلی‌متر) یا بزرگ‌تر و یک پلاگ یا یک نیپل و درپوش تشکیل شود.

    16.10.5.2.3 در صورتی که ظرفیت بخش‌های محصور شده لوله‌ها در سیستم‌های مرطوب کمتر از 5 گالن (20 لیتر) باشد، یکی از تنظیمات زیر باید فراهم شود:

    1. تخلیه کمکی باید از یک نیپل و درپوش یا پلاگ حداقل به اندازه 1/2 اینچ (15 میلی‌متر) تشکیل شود.
    2. تخلیه کمکی برای بخش‌های محصور شده کمتر از 5 گالن (20 لیتر) الزامی نیست، در صورتی که لوله‌کشی سیستم بتواند با برداشتن یک آبپاش آویز تخلیه شود.
    3. در صورتی که از کوپلینگ‌های انعطاف‌پذیر یا اتصالات قابل جداسازی دیگر استفاده شود، اجازه داده می‌شود نیپل و درپوش یا پلاگ حذف شوند.

    16.10.5.2.4 اتصالات تخلیه کمکی در سیستم‌های لوله‌کشی مرطوب و سیستم‌های پیش‌عملیاتی که محیط‌های غیر یخ‌زنی را محافظت می‌کنند، الزامی نیست.

    16.10.5.3 تخلیه‌های کمکی برای سیستم‌های لوله‌کشی خشک و سیستم‌های پیش‌عملیاتی.

    16.10.5.3.1 تخلیه‌های کمکی واقع در مناطقی که در معرض یخ‌زدگی هستند باید قابل دسترسی باشند.

    16.10.5.3.2 تخلیه‌های کمکی واقع در مناطقی که دما در آن‌ها به صورت یخ‌زده نگهداری می‌شود باید قابل دسترسی باشند و باید از یک شیر حداقل 1 اینچ (25 میلی‌متر) و یک پلاگ یا نیپل و درپوش تشکیل شوند.

    16.10.5.3.3 در صورتی که ظرفیت بخش‌های محصور شده لوله‌ها کمتر از 5 گالن (20 لیتر) باشد، تخلیه کمکی باید از یک شیر حداقل 1/2 اینچ (15 میلی‌متر) و یک پلاگ یا نیپل و درپوش تشکیل شود.

    16.10.5.3.4 تخلیه‌های کمکی برای لوله‌های فرود که آبپاش‌های خشک آویز را تأمین می‌کنند و طبق 8.2.2، 8.3.2.5 و 8.7.3.4 نصب شده‌اند، الزامی نیست.

    16.10.5.3.5 در صورتی که ظرفیت بخش‌های محصور شده جداشده لوله‌های سیستم بیش از 5 گالن (20 لیتر) باشد، تخلیه کمکی باید از دو شیر 1 اینچ (25 میلی‌متر) و یک نیپل کندانس 2 اینچ × 12 اینچ (50 میلی‌متر × 300 میلی‌متر) یا معادل آن، که به‌طور قابل دسترسی در مکان‌هایی که مطابق با شکل 16.10.5.3.5 است، نصب شده باشد یا یک دستگاه لیست‌شده برای این خدمت.

    16.10.5.3.6 اتصالات تخلیه کمکی باید برای چندین لوله‌کشی شاخه‌ای مجاور محصور شده فراهم شود و باید تنها 1 اینچ (25 میلی‌متر) باشد. خطوط تخلیه کمکی باید حداقل 1/2 اینچ در هر 10 فوت (4 میلی‌متر/متر) شیب‌دار شوند.

    16.10.5.3.7 سیستم‌هایی که دارای تخلیه‌های پایین‌دست هستند باید یک علامت در شیر لوله‌کشی خشک یا پیش‌عملیاتی داشته باشند که تعداد تخلیه‌های پایین‌دست و محل هر تخلیه فردی را نشان دهد.

    9k=

    16.10.6 تخلیه شیرهای تخلیه.

    16.10.6.1 ارتباط مستقیم بین شیرهای تخلیه سیستم آبپاش و فاضلاب‌ها نباید برقرار شود.

    16.10.6.2 تخلیه شیر باید با مقررات بهداشتی یا آب و فاضلاب تطابق داشته باشد.

    16.10.6.3 در جایی که لوله‌های تخلیه زیر زمین دفن می‌شوند، باید از لوله‌های مقاوم در برابر خوردگی تایید شده استفاده شود.

    16.10.6.4 لوله‌های تخلیه نباید در فضاهای بسته زیر ساختمان به پایان برسند.

    16.10.6.5 در جایی که لوله‌های تخلیه در معرض جو قرار دارند، باید به لوله‌ها زانویی با خم رو به پایین متصل شود.

    16.10.6.6 لوله‌های تخلیه باید به‌گونه‌ای قرار گیرند که هیچ بخش پر از آب سیستم آبپاش در معرض شرایط انجماد قرار نگیرد.

    16.11 پیوست‌های سیستم.

    16.11.1 پیوست‌ها کلی.

    16.11.1.1 واحد هشدار باید شامل یک هشدار مکانیکی فهرست‌شده، بوق یا آژیر یا یک گنگ الکتریکی فهرست‌شده، زنگ، بلندگو، بوق یا آژیر باشد.

    16.11.1.2 زنگ‌های آب‌موتور-عملکرد یا الکتریکی که در فضای باز نصب می‌شوند باید در برابر شرایط جوی مقاوم و محافظت شده باشند.

    16.11.1.3 تمام لوله‌ها به دستگاه‌های آب‌موتور-عملکرد باید از فولاد گالوانیزه، برنج، مس یا دیگر مواد فلزی مقاوم در برابر خوردگی تایید شده با اندازه لوله حداقل ۳/۴ اینچ (۲۰ میلی‌متر) باشند.

    16.11.1.4 لوله‌های بین سیستم آبپاش و دستگاه‌های شروع هشدار فشار-فعال باید از فولاد گالوانیزه، برنج، مس یا دیگر مواد فلزی مقاوم در برابر خوردگی تایید شده با اندازه لوله حداقل ۳/۸ اینچ (۱۰ میلی‌متر) باشند.

    16.11.2 هشدارهای آبپاش/هشدارهای جریان آب.

    16.11.2.1 هشدار جریان آب محلی. یک هشدار جریان آب محلی باید در هر سیستم آبپاشی که بیش از ۲۰ آبپاش دارد نصب شود.

    16.11.3 دستگاه‌های تشخیص جریان آب.

    16.11.3.1 سیستم‌های لوله مرطوب. دستگاه هشدار برای سیستم لوله مرطوب باید شامل یک شیر هشدار فهرست‌شده یا دستگاه تشخیص جریان آب هشدار فهرست‌شده دیگر همراه با اتصالات لازم برای فعال کردن هشدار باشد.

    16.11.3.2 سیستم‌های لوله خشک.
    16.11.3.2.1 دستگاه هشدار برای سیستم لوله خشک باید شامل اتصالات هشدار فهرست‌شده به شیر لوله خشک باشد.
    16.11.3.2.2 در صورتی که شیر لوله خشک در طرف سیستم یک شیر هشدار قرار داشته باشد، اتصال دستگاه فعال‌سازی هشدارهای شیر لوله خشک به هشدارهای سیستم لوله مرطوب مجاز است.

    16.11.3.3 سیستم‌های پیش‌عملیاتی و سیلابی. دستگاه هشدار برای سیستم‌های سیلابی و پیش‌عملیاتی باید شامل هشدارهایی باشد که به‌طور مستقل توسط سیستم تشخیص و جریان آب فعال می‌شوند.

    16.11.3.3.1 سیستم‌های سیلابی و پیش‌عملیاتی که توسط آبپاش‌های آزمایشی فعال می‌شوند نیازی به هشدار سیستم تشخیص مستقل ندارند.

    16.11.3.4 دستگاه‌های تشخیص جریان آب نوع پدل. نشانگرهای هشدار جریان آب نوع پدل باید تنها در سیستم‌های مرطوب نصب شوند.

    16.11.4 دستگاه‌های تأخیر.
    در هر شیر هشدار استفاده‌شده تحت شرایط فشار آب متغیر، یک دستگاه تأخیر باید نصب شود.

    16.11.5 اتصالات آزمایش دور زدن هشدار.

    16.11.5.1 شیرهای هشدار، لوله خشک، پیش‌عملیاتی و سیلابی باید به یک اتصال آزمایش دور زدن هشدار برای سوئیچ هشدار الکتریکی، زنگ آب‌موتور یا هر دو مجهز باشند.

    16.11.5.2 اتصال آزمایش دور زدن هشدار برای شیرهای هشدار، لوله خشک، پیش‌عملیاتی و سیلابی باید در طرف تأمین آب سیستم قرار گیرد و با یک شیر کنترل و تخلیه برای لوله‌های هشدار تأمین شود.

    16.11.5.3 اتصال آزمایش دور زدن هشدار برای شیرهای هشدار در بالا باید مجاز باشد که در طرف سیستم شیر هشدار قرار گیرد.

    16.11.5.4 یک شیر چک باید بین محفظه میانه شیر لوله خشک و دستگاه هشدار جریان آب نصب شود تا از ورود جریان از اتصال آزمایش دور زدن هشدار به محفظه میانه شیر لوله خشک در هنگام آزمایش هشدار از طریق اتصال آزمایش دور زدن جلوگیری شود.

    16.11.6 شیرهای کنترل نشان‌دهنده.

    16.11.6.1 در صورتی که یک شیر کنترل در اتصال به دستگاه‌های تماس فشار یا دستگاه‌های هشدار آب‌موتور نصب شود، باید از نوع نشان‌دهنده باشد.

    16.11.6.2 چنین شیرهایی باید در موقعیت باز مهر و قفل یا تحت نظارت الکتریکی قرار گیرند.

    16.11.7 پیوست‌ها الکتریکی.

    16.11.7.1 پیوست‌های هشدار الکتریکی که بخشی از یک سیستم هشدار ایستگاه مرکزی، محلی، محافظت‌کننده، اختصاصی یا ایستگاه دورافتاده هستند باید مطابق با NFPA 72 نصب شوند.

    16.11.7.2 سیستم‌های هشدار جریان آبپاش که بخشی از یک سیستم هشدار حفاظتی الزامی نیستند، نیازی به نظارت ندارند و باید مطابق باNFPA 70، ماده 760 نصب شوند.

    16.11.7.3 دستگاه‌های هشدار الکتریکی خارجی باید برای استفاده در فضای باز فهرست‌شده باشند.

    16.11.8 پیوست‌ها عملگر مکانیکی.

    16.11.8.1 برای تمامی انواع سیستم‌های آبپاش که از هشدارهای موتورآبی استفاده می‌کنند، یک فیلتر فهرست‌شده با اندازه 34 اینچ (20 میلی‌متر) بایددر خروجی هشدار دستگاه تشخیص جریان آب نصب شود.

    16.11.8.2 در صورتی که از یک محفظه تأخیر در ارتباط با شیر هشدار استفاده شود، فیلتر باید در خروجی محفظه تأخیر قرار گیرد، مگر اینکه محفظه تأخیر با یک فیلتر یکپارچه تأسیس‌شده و تأییدشده در خروجی خود تجهیز شده باشد.

    16.11.9 تخلیه دستگاه‌های هشدار.
    تخلیه‌های دستگاه‌های هشدار باید به‌گونه‌ای ترتیب داده شوند که در هنگام باز بودن کامل تخلیه‌های سیستم آبپاش و تحت فشار سیستم، از سرریز شدن در دستگاه هشدار، در اتصالات خانگی یا در دیگر نقاط جلوگیری شود. (ببینید 16.10.6.)

    16.11.10 پیوست‌ها ساختمان‌های بلند.
    زمانی که نیاز باشد که یک آتش به دلیل ارتفاع ساختمان به‌طور داخلی مهار شود، دستگاه‌های هشدار اضافی زیر باید فراهم شوند:

    1. هر سیستم آبپاش در هر طبقه باید به یک دستگاه جریان آب جداگانه مجهز باشد. دستگاه جریان آب باید به سیستم هشدار متصل شود به‌گونه‌ای که فعال شدن یک آبپاش سیستم هشدار را فعال کرده و موقعیت دستگاه جریان فعال شده در یک اعلان‌کننده و/یا ثبت‌کننده نشان داده شود. اعلان‌کننده یا ثبت‌کننده باید در سطح زمین در نقطه معمول دسترسی آتش‌نشانی، در مرکز کنترل امنیتی ساختمان که به‌طور دائم نگهداری می‌شود، یا در هر دو محل قرار گیرد.
    2. در صورتی که محل دریافت سیگنال‌های نظارتی یا هشدار در ساختمان‌های محافظت‌شده تحت نظارت دائم کارکنان واجد شرایط از طرف مالک نباشد، باید یک اتصال فراهم شود تا سیگنالی به ایستگاه مرکزی دورافتاده ارسال شود.
    3. یک سیگنال جداگانه برای اعلام مشکلات باید فراهم شود تا شرایطی که باعث کاهش عملکرد مطلوب سیستم آبپاش شوند را نشان دهد.

    16.12 اتصالات آتش‌نشانی.

    16.12.1 مگر اینکه الزامات 16.12.2 رعایت شوند، یک اتصال آتش‌نشانی باید مطابق با شکل 16.12.1 به شرح بخش 16.12 فراهم شود.

    16.12.2 سیستم‌های زیر نیازی به اتصال آتش‌نشانی ندارند:

    1. ساختمان‌هایی که در مناطق دورافتاده واقع شده‌اند و برای پشتیبانی آتش‌نشانی قابل دسترسی نیستند
    2. سیستم‌های سیلابی با ظرفیت بالا که از ظرفیت پمپاژ آتش‌نشانی فراتر می‌روند
    3. ساختمان‌های یک‌طبقه با مساحت کمتر از 2000 فوت مربع (185 متر مربع)

    2Q==

    16.12.3 انواع اتصالات ایستگاه آتش‌نشانی
    16.12.3.1* مگر اینکه شرایط 16.12.3.1.1، 16.12.3.1.2 یا 16.12.3.1.3 رعایت شود، اتصال(های) ایستگاه آتش‌نشانی باید شامل دو اتصال 2.5 اینچ (65 میلی‌متر) با استفاده از اتصالات چرخشی با رشته داخلی NH با رشته استاندارد 2.57.5 NH” طبق مشخصات NFPA 1963 باشد.
    16.12.3.1.1 در صورتی که اتصالات ایستگاه آتش‌نشانی محلی با NFPA 1963 مطابقت نداشته باشد، مقامات صلاحیت‌دار مجاز به تعیین نوع اتصال مورد استفاده خواهند بود.
    16.12.3.1.2 استفاده از کوپلینگ‌های بدون رشته در جایی که توسط مقامات صلاحیت‌دار مورد نیاز باشد و در جایی که برای چنین استفاده‌ای لیست شده باشد، مجاز است.
    16.12.3.1.3 اتصال ایستگاه آتش‌نشانی با یک خروجی تک، در صورتی که به یک ریزر 3 اینچ (80 میلی‌متر) یا کوچکتر متصل باشد، قابل قبول خواهد بود.
    16.12.3.2 اتصالات ایستگاه آتش‌نشانی باید به پلاگین‌ها یا کلاهک‌های تأیید شده مجهز شوند که به‌طور صحیح ایمن شده و به راحتی برای آتش‌نشانی‌ها قابل برداشتن باشد.
    16.12.3.3 اتصالات ایستگاه آتش‌نشانی باید از نوع تأیید شده باشند.
    16.12.4* اندازه. اندازه لوله برای اتصال ایستگاه آتش‌نشانی باید مطابق یکی از موارد زیر باشد:
    (1) اندازه لوله باید حداقل 4 اینچ (100 میلی‌متر) برای اتصالات دستگاه‌های آتش‌نشانی باشد.
    (2) اندازه لوله باید حداقل 6 اینچ (150 میلی‌متر) برای اتصالات کشتی‌های آتش‌نشانی باشد.
    (3) برای سیستم‌های محاسبه‌شده هیدرولیکی، اندازه لوله می‌تواند کمتر از 4 اینچ (100 میلی‌متر) باشد، اما نباید کمتر از بزرگترین ریزری باشد که توسط آن اتصال تأمین می‌شود.
    چکه‌کردن خودکار
    Header
    در اتاق شیر
    Check
    شیر ایستگاه آتش‌نشانی
    1 اینچ تا 3 اینچ (25 میلی‌متر تا 80 میلی‌متر)
    مواد ضد آب
    شکل 16.12.1 اتصال ایستگاه آتش‌نشانی
    16.12.5* ترتیب. اتصال ایستگاه آتش‌نشانی باید مطابق با شکل 16.12.1 ترتیب داده شود.
    16.12.5.1* اتصال ایستگاه آتش‌نشانی باید در طرف سیستم از شیر کنترل آب نصب شود.
    16.12.5.1.1 اتصال ایستگاه آتش‌نشانی نباید به لوله‌کشی خط فرعی متصل شود.
    16.12.5.1.2 اتصال ایستگاه آتش‌نشانی باید حداقل 18 اینچ (450 میلی‌متر) و حداکثر 4 فوت (1.2 متر) بالاتر از سطح زمین یا سطح دسترسی قرار گیرد.
    16.12.5.2 برای سیستم‌های تک، اتصال ایستگاه آتش‌نشانی باید به شرح زیر نصب شود:
    (1) سیستم مرطوب در طرف سیستم از شیر کنترل، شیر چک و شیر آلارمسیستم (نگاه کنید به شکل A.16.9.3)
    (2) سیستم خشک بین شیر کنترل سیستم و شیر لوله خشک
    (3) سیستم پیش‌عملیاتی بین شیر پیش‌عملیاتی و شیر چک در طرفسیستم شیر پیش‌عملیاتی
    (4) سیستم سیلابی در طرف سیستم از شیر سیلابی
    16.12.5.3 اتصال ایستگاه آتش‌نشانی مجاز است به لوله‌کشی اصلی متصل شود که سیستم لوله‌کشی مرطوب یا سیلابی آن را تأمین می‌کند.
    16.12.5.4 برای سیستم‌های چندگانه، اتصال ایستگاه آتش‌نشانی باید بین شیرهای کنترل تأمین و شیرهای کنترل سیستم متصل شود.
    16.12.5.5* الزامات 16.12.5.2 و 16.12.5.4 در صورتی که اتصال ایستگاه آتش‌نشانی به لوله‌کشی زیرزمینی متصل شده باشد، اعمال نمی‌شود.
    16.12.5.6 در صورتی که اتصال ایستگاه آتش‌نشانی تنها بخشی از یک ساختمان را خدمات‌دهی کند، باید علامتی متصل شود که بخش‌های ساختمان را که خدمات‌دهی می‌کند، نشان دهد.
    16.12.5.7* اتصالات ایستگاه آتش‌نشانی باید در نزدیک‌ترین نقطه از دسترسی دستگاه‌های آتش‌نشانی یا در محلی که توسط مقامات صلاحیت‌دار تأیید شده باشد، قرار گیرد.
    16.12.5.8 علائم
    16.12.5.8.1 هر اتصال ایستگاه آتش‌نشانی به سیستم‌های sprinkler باید با علامتی که حروف برجسته یا حک‌شده حداقل 1 اینچ (25 میلی‌متر) ارتفاع دارد، مشخص شود. این علامت باید خوانا باشد و نشان دهد که برای چه سیستمی است به عنوان مثال، AUTOSPKR. ، OPEN SPKR. وSTANDPIPE.
    16.12.5.8.2 علامتی نیز باید نشان دهد که فشار مورد نیاز در ورودی‌ها برای تأمین بالاترین تقاضای سیستم چه مقدار است.
    16.12.5.8.3 علامت مورد نیاز در 16.12.5.8.2 نیازی به نصب ندارد، اگر فشار تقاضای سیستم کمتر از 150 psi (10.3 بار) باشد.
    16.12.5.9 اتصالات ایستگاه آتش‌نشانی نباید به طرف مکش پمپ‌های آتش‌نشانی متصل شوند.
    16.12.5.10 اتصالات ایستگاه آتش‌نشانی باید به‌طور صحیح پشتیبانی شوند.
    16.12.6 شیرها
    16.12.6.1 یک شیر چک لیست‌شده باید در هر اتصال ایستگاه آتش‌نشانی نصب شود و در مکانی قابل دسترس قرار گیرد.

    16.12.6.2 نباید هیچ شیر قطع‌کننده‌ای در لوله‌کشی اتصال ایستگاه آتش‌نشانی وجود داشته باشد.
    16.12.7* تخلیه. لوله‌کشی بین شیر چک و اتصال شلنگ خارجی باید در مناطقی که در معرض یخ‌زدگی هستند، به یک شیر تخلیه خودکار تأیید شده مجهز شود.
    16.12.7.1 شیر تخلیه خودکار باید در مکانی نصب شود که اجازه بازرسی و آزمایش را طبق الزامات NFPA 25 فراهم کند.
    16.13 گیج‌ها
    16.13.1 یک گیج فشار با اتصالی به اندازه حداقل 1/4 اینچ (6 میلی‌متر) باید در مجرای اصلی سیستم، در هر مجرای اصلی مرتبط با شیر کنترل طبقه و در طرف ورودی و خروجی هر شیر فشار کاهش دهنده نصب شود.
    16.13.2 هر اتصال گیج باید به یک شیر قطع‌کننده و امکانات تخلیه مجهز باشد.
    16.13.3 گیج‌های فشار مورد نیاز باید تأیید شده باشند و باید حداکثر محدودیت آنها حداقل دو برابر فشار کاری عادی سیستم در نقطه نصب باشد.
    16.13.4 گیج‌ها باید به‌گونه‌ای نصب شوند که امکان برداشت آنها وجود داشته باشد و در مکانی نصب شوند که در معرض یخ‌زدگی نباشند.
    16.14 اتصالات سیستم
    16.14.1* سیستم‌های لوله مرطوب
    16.14.1.1 یک اتصال آزمایش آلارم با قطر حداقل 1 اینچ (25 میلی‌متر)، که به یک سوراخ بدون درز مقاوم در برابر خوردگی ختم می‌شود و جریان آن برابر با یا کمتر از یک آب‌پاش از نوعی که کوچکترین ضریب K را دارد در سیستم خاص، باید برای آزمایش هر دستگاه آلارم جریان آب در هر سیستم فراهم شود.
    16.14.1.2 شیر اتصال آزمایش باید قابل دسترس باشد.
    16.14.1.3 تخلیه باید به بیرون، به یک اتصال تخلیه که قادر به پذیرش جریان کامل تحت فشار سیستم باشد، یا به مکان دیگری که آسیب آبی ایجاد نکند، هدایت شود.
    16.14.1.4 اتصال آزمایش آلارم باید در هر مکانی در سیستم آتش‌نشانی لوله‌کشی، پس از آلارم جریان آب، نصب شود.
    16.14.2* سیستم‌های لوله خشک
    16.14.2.1 یک اتصال آزمایش یا منیفولد تست سفر با قطر حداقل 1 اینچ (25 میلی‌متر)، که به یک سوراخ بدون درز مقاوم در برابر خوردگی ختم می‌شود و جریان آن معادل با یک آب‌پاش از نوع نصب شده در سیستم خاص باشد، باید نصب شود.
    16.14.2.2 اتصال آزمایش سفر یا منیفولد باید در انتهای دورترین لوله آب‌پاش در طبقه بالا نصب شود و باید به یک شیر قطع‌کننده قابل دسترس و یک پلاگین با حداقل 1 اینچ (25 میلی‌متر) مجهز باشد که حداقل یکی از آنها از جنس برنج باشد.
    16.14.2.3 به جای پلاگین، یک نیپل و درپوش قابل قبول است.
    16.14.2.4 زمانی که ظرفیت (حجم) سیستم لوله خشک طبق 8.2.3.2، 8.2.3.3، 8.2.3.4 یا 8.2.3.5 تعیین شده باشد، یک اتصال آزمایش سفر مجاز است که جریان معادل با یک آب‌پاش را مطابق با 16.14.2.1 تا 16.14.2.3 فراهم کند.

    16.14.2.5 زمانی که ظرفیت (حجم) سیستم لوله خشک طبق 8.2.3.7 تعیین شده باشد، موارد زیر باید اعمال شود:
    (1) زمانی که جریان از چهار آب‌پاش باشد، منیفولد آزمایش سفر باید به‌گونه‌ای تنظیم شود که دو آب‌پاش را در هر دو خط شاخه آب‌پاش شبیه‌سازی کند.
    (2) زمانی که جریان از سه آب‌پاش باشد، منیفولد آزمایش باید به‌گونه‌ای تنظیم شود که دو آب‌پاش را در دورترین خط شاخه و یک آب‌پاش را در خط شاخه بعدی شبیه‌سازی کند.
    (3) زمانی که جریان از دو آب‌پاش باشد، منیفولد آزمایش باید به‌گونه‌ای تنظیم شود که دو آب‌پاش را در دورترین خط شاخه شبیه‌سازی کند.
    (4) زمانی که جریان از یک آب‌پاش باشد، منیفولد آزمایش باید طبق الزامات اتصال آزمایش سفر مطابق با 16.14.2.1 تا 16.14.2.3 نصب شود.

    16.14.3 سیستم‌های پیش‌عملیاتی
    16.14.3.1 یک اتصال آزمایش باید در سیستم پیش‌عملیاتی که از هوای نظارتی استفاده می‌کند، فراهم شود.
    16.14.3.2 اتصالی که برای کنترل سطح آب پرکننده استفاده می‌شود، باید به‌عنوان اتصال آزمایش برای بررسی عملکرد آلارم‌های نظارت‌کننده بر فشار هوای نظارتی در نظر گرفته شود.
    16.14.3.3 برای سیستم‌های پیش‌عملیاتی دوگانه قفل، یک اتصال آزمایش سفر یا منیفولد با قطر حداقل 1 اینچ (25 میلی‌متر)، که به یک سوراخ بدون درز مقاوم در برابر خوردگی ختم می‌شود و جریان آن معادل با یک آب‌پاش از نوع نصب شده در سیستم خاص باشد، باید نصب شود.
    16.14.3.4 برای سیستم‌های پیش‌عملیاتی دوگانه قفل، اتصال آزمایش سفر یا منیفولد باید در انتهای دورترین لوله آب‌پاش در طبقه بالا نصب شود و باید به یک شیر قطع‌کننده قابل دسترس و یک پلاگین با حداقل 1 اینچ (25 میلی‌متر) مجهز باشد که حداقل یکی از آنها از جنس برنج باشد.
    16.14.3.5 به جای پلاگین، یک نیپل و درپوش قابل قبول است.
    16.14.3.6 زمانی که ظرفیت (حجم) سیستم پیش‌عملیاتی دوگانه قفل طبق 8.3.2.3.1.1، 8.3.2.3.1.2 یا 8.3.2.3.1.3 تعیین شده باشد، یک اتصال آزمایش سفر مجاز است که جریان معادل با یک آب‌پاش را مطابق با 16.14.3.3 تا 16.14.3.5 فراهم کند.
    16.14.3.7 زمانی که ظرفیت (حجم) سیستم پیش‌عملیاتی دوگانه قفل طبق 8.3.2.3.1.4 تعیین شده باشد، موارد زیر باید اعمال شود:
    (1) زمانی که جریان از چهار آب‌پاش باشد، منیفولد آزمایش سفر باید به‌گونه‌ای تنظیم شود که دو آب‌پاش را در هر دو خط شاخه آب‌پاش شبیه‌سازی کند.
    (2) زمانی که جریان از سه آب‌پاش باشد، منیفولد آزمایش باید به‌گونه‌ای تنظیم شود که دو آب‌پاش را در دورترین خط شاخه و یک آب‌پاش را در خط شاخه بعدی شبیه‌سازی کند.
    (3) زمانی که جریان از دو آب‌پاش باشد، منیفولد آزمایش باید به‌گونه‌ای تنظیم شود که دو آب‌پاش را در دورترین خط شاخه شبیه‌سازی کند.
    (4) زمانی که جریان از یک آب‌پاش باشد، منیفولد آزمایش باید طبق الزامات اتصال آزمایش سفر مطابق با 16.14.3.3 تا 16.14.3.5 نصب شود.

    16.14.4 سیستم‌های سیلابی. در سیستم سیلابی نیازی به اتصال آزمایش نیست.

    16.14.5* دستگاه‌های پیشگیری از بازگشت جریان
    16.14.5.1* شیرآلات پیشگیری از بازگشت جریان. باید امکان آزمایش جریان به جلو در پایین‌دست تمام شیرآلات پیشگیری از بازگشت جریان فراهم شود که حداقل جریان مورد نیاز سیستم را شامل شود، از جمله اجازه‌ی لوله شلنگ در صورت لزوم.
    16.14.5.1.1 آرایش مورد نیاز در 16.14.5.1 باید به گونه‌ای باشد که بدون نیاز به تغییر سیستم توسط مالک برای انجام آزمایش، قابل سرویس‌دهی باشد.

    16.15 اتصالات شلنگ
    16.15.1 اتصالات شلنگ کوچک [12 اینچ (40 میلی‌متر)]. برای اطلاعاتبیشتر به بخش C.5 مراجعه کنید.
    16.15.1.1* در صورت لزوم، اتصالات شلنگ کوچک [12 اینچ (40 میلی‌متر)] باید نصب شوند.
    16.15.1.1.1 شیرها باید به گونه‌ای در دسترس باشند که تمام بخش‌های منطقه را با شلنگ 100 فوتی (30 متر) به همراه 30 فوت (9.1 متر) فاصله جریان شلنگ پوشش دهند.
    16.15.1.1.2 زمانی که ساختمان در تمام بخش‌ها توسط یک سیستم آب‌پاش خودکار تایید شده حفاظت می‌شود، وجود خطوط شلنگ 12 اینچ (40 میلی‌متر) برای استفاده ساکنان ساختمان الزامی نیست، مشروط به تأییدمقام صلاحیت‌دار.
    16.15.1.1.3 در صورتی که مقام صلاحیت‌دار تایید کند، مکان قرارگیری شیرها ممکن است فاصله‌های مشخص‌شده در 16.15.1.1.1 را تجاوز کند.
    16.15.1.2 اتصالات شلنگ نیازی به رعایت الزامات سیستم‌های شلنگ کلاسII که توسط NFPA 14 تعریف شده است ندارند.
    16.15.1.3 اتصالات شلنگ باید از یکی از موارد زیر تأمین شوند:
    (1) هیدرانت‌های خارجی
    (2) سیستم لوله‌کشی جداگانه برای اتصالات شلنگ کوچک
    (3) اتصالات شلنگ با شیر بر روی ریزرهای سیستم آب‌پاش که این اتصالات در بالادست تمام شیرهای کنترل آب‌پاش قرار دارند
    (4) سیستم‌های آب‌پاش مجاور
    (5) در مناطق ذخیره‌سازی رک، سیستم آب‌پاش سقف در همان منطقه (مشروط به اینکه در همان منطقه آب‌پاش‌های رک وجود داشته باشد و به طور جداگانه کنترل شوند)
    (6) در کاربری‌های غیر ذخیره‌سازی که بخشی از سیستم ایستگاه شلنگ نیستند، لوله‌کشی آب‌پاش سقف در همان منطقه‌ای که اتصال شلنگ قرار دارد
    16.15.1.4* اتصالات شلنگ که تنها برای مقاصد آتش‌نشانی استفاده می‌شوند، باید فقط به سیستم‌های آب‌پاش لوله تر متصل شوند، مشروط به محدودیت‌های زیر:
    (1) لوله‌های تأمین اتصال شلنگ نباید به هیچ لوله‌ای با قطر کمتر از 22 اینچ(65 میلی‌متر) متصل شوند.

    16.15.1.4 ادامه
    (2) الزامات 16.15.1.4(1) برای لوپ‌ها و شبکه‌های طراحی شده هیدرولیکی اعمال نمی‌شود، جایی که حداقل اندازه لوله بین لوله تأمین اتصال شلنگ و منبع، 2 اینچ (50 میلی‌متر) مجاز است.
    (3) برای لوله‌کشی که برای تأمین یک اتصال شلنگ استفاده می‌شود، لوله باید حداقل 1 اینچ (25 میلی‌متر) برای مسیرهای افقی تا 20 فوت (6.1 متر)، حداقل 14 اینچ (32 میلی‌متر) برای کل مسیر برای مسیرهای بین 20 فوت و80 فوت (6.1 متر و 24 متر)، و حداقل 12 اینچ (40 میلی‌متر) برای کل مسیربرای مسیرهای بیشتر از 80 فوت (24 متر) باشد. برای لوله‌کشی که برایتأمین اتصالات شلنگ چندگانه استفاده می‌شود، مسیرها باید حداقل 12 اینچ (40 میلی‌متر) در تمام طول باشند.
    (4) لوله‌کشی برای مسیرهای عمودی باید حداقل 1 اینچ (25 میلی‌متر) باشد.
    (5) در صورتی که فشار باقی‌مانده در خروجی 12 اینچ (40 میلی‌متر) دریک اتصال شلنگ از 100 psi (7 بار) بیشتر باشد، یک دستگاه تنظیم فشار تأسیس شده باید برای محدود کردن فشار باقی‌مانده در خروجی به 100 psi (7 بار) فراهم شود.
    (6) در صورتی که فشار استاتیک در یک اتصال شلنگ 12 اینچ (40 میلی‌متر) از 175 psi (12 بار) بیشتر باشد، یک دستگاه تنظیم فشار تأسیس شده باید برای محدود کردن فشار استاتیک و باقی‌مانده در خروجی به 100psi (7 بار) فراهم شود.

    16.15.2 اتصالات شلنگ برای استفاده آتش‌نشانی
    16.15.2.1 در ساختمان‌های با کاربری خطر سبک یا معمولی، شیرهای شلنگ 22 اینچ (65 میلی‌متر) برای استفاده آتش‌نشانی مجاز است که بهریزرهای سیستم آب‌پاش لوله تر متصل شوند.
    16.15.2.2* محدودیت‌های زیر اعمال می‌شود:
    (1) هر اتصال از ایستگاه شلنگ که بخشی از یک سیستم ترکیبی به سیستم آب‌پاش است، باید یک شیر کنترل و یک شیر چک از همان اندازه به عنوان اتصال داشته باشد.
    (2) حداقل اندازه ریزر باید 4 اینچ (100 میلی‌متر) باشد مگر آنکه محاسبات هیدرولیکی نشان دهد که ریزر با اندازه کوچکتر می‌تواند نیازهای آب‌پاش و جریان شلنگ را برآورده کند.
    (3) هر ریزر ترکیبی آب‌پاش و ایستگاه شلنگ باید به یک شیر کنترل ریزر مجهز باشد تا اجازه دهد ریزر بدون قطع تأمین آب به دیگر ریزرها از همان منبع تأمین، جدا شود. (برای اتصالات آتش‌نشانی که سیستم‌های ایستگاه شلنگ و آب‌پاش را تأمین می‌کنند، به بخش 16.12 مراجعه کنید.)

    16.16 اتصال و زمین‌گذاری الکتریکی
    16.16.1 در هیچ حالتی نباید لوله‌کشی سیستم آب‌پاش برای زمین‌گذاری سیستم‌های الکتریکی استفاده شود.
    16.16.2* الزام 16.16.1 مانع اتصال لوله‌کشی سیستم آب‌پاش به سیستم زمین‌گذاری حفاظت در برابر صاعقه نمی‌شود، همانطور که در NFPA 780 مقرر شده است، در مواردی که حفاظت در برابر صاعقه برای سازه فراهم شده باشد.

    16.17* تابلوها. (معلق)

  • دتکتور گاز نیمه‌هادی چیست؟

    دتکتورهای گاز نیمه‌هادی یکی از انواع حسگرهای تشخیص گاز هستند که از مواد نیمه‌هادی، معمولاً اکسید فلز (Metal Oxide Semiconductor – MOS)، برای شناسایی گازهای مختلف استفاده می‌کنند. این نوع حسگرها به دلیل حساسیت بالا، پاسخ سریع و دوام طولانی در بسیاری از کاربردهای صنعتی و تجاری مورد استفاده قرار می‌گیرند.

    2Q==

    ساختار دتکتور گاز نیمه‌هادی

    یک دتکتور گاز نیمه‌هادی شامل بخش‌های زیر است:

    الف) ماده حسگر (Sensing Material)

    معمولاً از اکسید فلزاتی مانند اکسید قلع (SnO)، اکسید روی(ZnO) یا اکسید تیتانیوم (TiO) ساخته می‌شود.

    9k=

    این مواد دارای سطح متخلخل هستند که امکان جذب مولکول‌های گاز را فراهم می‌کند.

    ب) المنت گرمایشی (Heating Element)

    برای کارکرد صحیح، این حسگرها نیاز به دمای بالا (حدود ۲۰۰ تا ۴۰۰درجه سانتی‌گراد) دارند.
    این دما به فعال‌سازی واکنش‌های شیمیایی روی سطح نیمه‌هادی کمک می‌کند.

    ج) الکترودهای اندازه‌گیری (Electrodes)

    تغییرات مقاومت الکتریکی در نیمه‌هادی را اندازه‌گیری کرده و به یک مدار پردازشی ارسال می‌کنند.

    2Q==

    د) مدار پردازش سیگنال

    سیگنال الکتریکی دریافتی از سنسور را تقویت و تحلیل می‌کند.
    می‌تواند خروجی را به صورت هشدار، سیگنال آنالوگ یا دیجیتال ارائه دهد.

    2. عملکرد دتکتور گاز نیمه‌هادی

    9k=

    مرحله ۱: جذب گاز توسط ماده نیمه‌هادی

    وقتی مولکول‌های گاز روی سطح نیمه‌هادی جذب می‌شوند، با اکسیژن جذب‌شده در سطح تعامل می‌کنند.

    مرحله ۲: تغییر در هدایت الکتریکی

    این تعامل باعث کاهش یا افزایش تعداد حامل‌های بار الکتریکیدر نیمه‌هادی می‌شود.
    در نتیجه، مقاومت الکتریکی حسگر تغییر می‌کند.

    9k=

    مرحله ۳: اندازه‌گیری و پردازش سیگنال

    مدار الکترونیکی تغییرات مقاومت را به سیگنال الکتریکی قابل اندازه‌گیری تبدیل می‌کند.
    با تحلیل این سیگنال، نوع و غلظت گاز تشخیص داده می‌شود.

    2Q==

    3. انواع دتکتورهای گاز نیمه‌هادی بر اساس عملکرد

    الف) دتکتورهای گاز کاهش‌دهنده (Reducing Gas Detectors)

    برای گازهایی مانند مونوکسید کربن (CO)، متان (CH)، هیدروژن (H) و سایر هیدروکربن‌ها استفاده می‌شوند.
    گاز با اکسیژن سطح حسگر واکنش داده و باعث کاهش مقاومت الکتریکی می‌شود.

    ب) دتکتورهای گاز اکسیدکننده (Oxidizing Gas Detectors)

    برای گازهایی مانند دی‌اکسید نیتروژن (NO) و ازن (O) استفاده می‌شوند.
    این گازها باعث افزایش مقاومت الکتریکی سنسور می‌شوند.

    4. مزایا و معایب دتکتورهای گاز نیمه‌هادی

    مزایا:

    حساسیت بالا نسبت به بسیاری از گازها
    پاسخ سریع به تغییرات غلظت گاز
    طول عمر زیاد (۵ تا ۱۰ سال)
    قیمت مناسب‌تر نسبت به برخی فناوری‌های پیشرفته‌تر (مانند سنسورهای مادون قرمز)

    معایب:

    وابسته به دما و رطوبت محیط (افزایش دما یا رطوبت می‌تواند عملکرد را تغییر دهد)
    مصرف انرژی نسبتاً بالا (به دلیل نیاز به المنت گرمایشی)
    عدم تفکیک گازهای مختلف (برای تشخیص دقیق‌تر نیاز به الگوریتم‌های پردازش پیشرفته یا سنسورهای ترکیبی دارد)

    5. کاربردهای دتکتور گاز نیمه‌هادی

    سیستم‌های اعلام حریق: برای تشخیص گازهای قابل اشتعال مانند متان و پروپان
    کنترل کیفیت هوا: در ساختمان‌های هوشمند و محیط‌های صنعتی
    خودروها: برای تشخیص نشتی گاز و کنترل انتشار آلاینده‌ها
    صنایع شیمیایی و پتروشیمی: نظارت بر گازهای سمی و خطرناک

    نتیجه‌گیری

    دتکتورهای گاز نیمه‌هادی به دلیل سادگی، هزینه مناسب و حساسیت بالا، یکی از پرکاربردترین حسگرهای گازی هستند. با این حال، برای افزایش دقت و کاهش تأثیرات محیطی، اغلب در ترکیب با حسگرهای دیگر یا الگوریتم‌های پردازش داده مورد استفاده قرار می‌گیرند.